V.H. Apelian's Blog

V.H. Apelian's Blog

Thursday, September 14, 2017

Dreamy Haleb ("Yerazayeen Haleb")

Dreamy Haleb ("Yerazayeen Haleb")

«Հոգեւոր Անդաստան» Ա. Հատոր

«Հոգեւոր Անդաստան» Ա. Հատոր
Կազմեց՝ Յակոբ Քորթմոսեան
Գրախօսեց՝ Վահէ Յ. Աբէլեան

Վերջերս լոյս տեսաւ Յակոբ Քորթմոսեանի «Հոգեւոր Անդաստան» վերնագիրով գիրքին Ա. Հատորը։ Դիւրընթեռնելի տառերով, 15×24 հարիւրորդամեթր (cm) մեծութեամբ, 196 էջանոց գիրք մըն է։
Հեղինակը գիրքին սկզբնաւորութեան իր «Երկու Խօսք»ին մէջ կը յիշէ, թէ այս գիրքը «հաւաքածոյ մըն է Եկեղեցւոյ Հայրերերու եւ այլ հեղինակներու մտածումներէն ու գաղափարներէն զանազան արժէքներու մասին։» Հեղինակը հաւաքած է այդ մտածումները եւ գաղափարները, օգնելու համար ընթերցողին, որպէսզի յաղթահարէ իր առօրեայ կեանքի զանազան հոգեվիճակները։
Անկասկած որ երկար տարիներու վրայ երկարող հսկայական աշխատանքի մը պտուղն է այս գիրքը։ Օգտագործուած հեղինակներուն ընդհանուր թիւը, կազմողին հաստատումով, աւելի քան 90 է (մենք հաշուեցինք՝ 97)։ Քորթմոսեան անոնց հակիրճ կենսագրական գիծերը տուած է գիրքին վերջաւորութեան։ Անոնք կ՚երկարին երկար ժամանակաշրջանի մը վրայ, Անտուն Անապատականէն (Ղպտի Եկեղեցւոյ սուրբերէն՝ ծնած Եգիպտոս 251ին) ու Սուրբ Գրիգոր Լուսաւորիչէն (ծնած 239ին) սկսեալ մինչեւ մեր օրերու եկեղեցական Հայրերը ինչպէս Զարեհ Արքեպս. Ազնաւորեան (վախճանած 30 Ապրիլ 2004ին) եւ Արատաւազդ Արք. Թրթռեան (ծնած Քեսապ 1930ին եւ վախճանած Անթիլիաս 2013ին)։ Մէջբերուած եկեղեցական Հայրերն ու հեղինակները միայն հայեր չեն: Գիրքը իր մէջ կ՚ընդգրկէ ամբողջ 17 դարերու վրայ երկարող եկեղեցական հայրերէն մեզի հասած իմաստութիւն եւ քրիստոնէական պատգամներ։
Վերոյիշեալ հեղինակներէն քաղուած մէջբերումները Քորթմոսեան զետեղած է տարբեր հոգեվիճակներ բնորոշող խորագիրներու տակ։ Ներկայացուած հոգեվիճակները, թիւով յիսունէ աւելի, դասաւորուած են այբենական կարգով։
Գաղափար մը տալու համար ընդգրկուած հոգեվիճակներու ու հեղինակներուն մասին պիտի փորձեմ այստեղ տալ անոնցմէ մէկ քանի որոնք կը կազմեն գիրքի մէկ հինգերորդ պարունակութիւնը: Այսպէս՝
ԱԶԱՏՈՒԹԻՒՆ (Սուրբ Գրիգոր Նիւսացի, Շնուտա Գ. Հայրապետ, Զարեհ Արքեպս. Ազնաւորեան).
ԱՄՈՒՍՆՈՒԹԻՒՆ (Սուրբ Իգնատիոս, Սուրբ Գրիգոր Տաթեւացի, Պսակ Ծ. Վրդ. խորէնեան).
ԱՊԱՇԽԱՐՈՒԹԻՒՆ-ԶՂՋՈՒՄ (Սուրբ Յովհան Մանդակունի Հայրապետ, Սուրբ Յովհան Ոսկեբերան Հայրապետ, Սուրբ Գրիգոր Նարեկացի, Սուրբ Գրիգոր Տաթեւացի, Սարգիս Շնորհալի Վարդապետ, Գէորգ Չէորեքճեան Կաթողիկոս, Շնուտա Գ. Հայրապետ, Զարեհ Արքեպս. Ազնաւորեան).
ԱՍՏՈՒԾՈՅ ԴԷՄ ԱՊՍՏԱՄԲԻԼ (Սուրբ Կիւրեղ Աղեքսանդրացի Հայրապետ, Սարգիս Շնորհալի Վարդապետ).
ԱՍՏԾՈՅ ՆԿԱՏՄԱՄԲ ԵՐԿԻՒՂ (Սուրբ Աթանաս Աղեքսանդրացի, Սուրբ Անտոն Անապատական, Սուրբ Յովհան Ոսկեբերան Հայրապետ, Սուրբ Յովհաննէս Կարճահասակ, Հայր Պիմէն, Որոգինէս, Թովմաս Գեմբացի).
ԸՆՏԱՆԻՔ (Պօղոս Պատրիարք Ադրիանուպոլսեցի, Պսակ Ծ. Վրդ. Խորէնեան, Գարեգին Ա. Յովսէփեանց Կաթողիկոս, Խորէն Ա. Բարոյեան Կաթողիկոս, Եղիշէ Պատրիարք Դուրեան).
ԾԷՍ (Գարեգին Ա. Յովսէփեանց Կաթողիկոս, Թորգոմ Պատրիարք Գուշակեան).
ԿԵԱՆՔ (Սուրբ Բարսեղ Կեսարացի Հայրապետ, Գէորգ Չէորեքճեան Կաթողիկոս, Պսակ Վրդ. Խորէնեան, Գարեգին Ա. Յովսէփեանց Կաթողիկոս, Գարեգին Ա. Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս, Զարեհ Արք. Ազնաւորեան, Մայր Թերեզա).
ՀԱՐՍՏՈՒԹԻՒՆ (Սուրբ Բարսեղ Կեսարացի Հայրապետ, Սուրբ Յովհան Ոսկեբերան Հայրապետ, Սուրբ Օգոստինոս Երանելի, Սուրբ Եզնիկ Կողբացի, Սուրբ Յովհան Մանդակունի Հայրապետ, Սարգիս Շնորհալի Վարդապետ).
ՀՊԱՐՏՈՒԹԻՒՆ (Սուրբ Անտոն Անապատական, Սուրբ Յովհան Ոսկեբերան Հայրապետ, Սուրբ Գրիգոր Տաթեւացի, Հայր Թորոդէոս, Սարգիս Շնորհալի Վարդապետ, Թովմաս Ագուինացի, Պօղոս Ադրիանուպոլսեցի Պատրիարք, Պսակ Ծ. Վրդ. Խորէնեան).
ՅՈՅՍ ԵՒ ՅՈՒՍՀԱՏՈՒԹԻՒՆ (Սուրբ Կիւրեղ Երուսաղէմացի Հայրապետ, Սուրբ Մակար, Սուրբ Օգոստինոս Երանելի, Սուրբ Յովհաննէս Սանդուխք, Փատրէ Փիօ, Գարեգին Ա. Ամենայն Հայոց Կաթողիկոս, Ներսէս Եպս. Դանիէլեան)։
Վստահաբար վերոյիշեալ հոգեվիճակներն ու անոնց հետ աղերս ունեցող մէջբերումներու հեղինակներուն անունները գաղափար մը տուած եղան ընթերցողին, գիրքին տարողութեան մասին։
Անկասկած, որ նման հաւաքածոյ մը հսկայական աշխատանքի կը կարօտի։ Այդ կ՚ենթադրէ, որ Յակոբ Քորթմոսեանը մանրակրկիտ աշխատանք տարած է խորանալով այդ եկեղեցական Հայրերու թողած գրականութեան մէջ, որմէ յաջողած է փունջ մը պատրաստել ու ներկայացնել ընթերցողին, խթանելով զինք, թեթեւցնելով անոր առօրեայ հեւքը ու նպատելով որ կարենայ յաղթահարել կեանքի անխուսափելի խոչընդոտները, քանի որ, Յակոբին խօսքով՝ «ընթերցողը պիտի նկատէ թէ բոլոր հեղինակներուն մեկնակէտը եղած է Աստուածաշունչը»։
Վստահ եմ, որ նոյն այս մեկնակէտը եղած է շարժառիթի այս գիրքի կազմութեան, գիրք որ միեւնոյն ժամանակ Յակոբ Քորթմոսեանի դաստիարակութեան ցոլացումը կը հանդիսանայ։
Քորթմոսեան ծնած ու հասակ առած է Քեսապ: Յաճախած է Անթիլիասի Կիլիկեան Կաթողիկոսութեան Ժաոանգաւորաց դպրոցը։ Անձնապէս մեծ ակնածանք ունիմ «Ժառանգաւորաց» անուանակոչութեանը հանդէպ, քանի որ այդ կը նշանակէ որ հոն ուսանողները պիտի ըլլան ժառանգորդները Հայ դարաւոր Եկեղեցիի քրիստոնէական եւ ազգային առաքելութեան։ Յակոբին կոչումը չեղաւ տանիլ իրեն յանձնուած ժառանգը որպէս կրօնական։ Ան այժմ տէրն է իր ընտանիքին եւ իր տիկնոջը հետ ծնողք՝ իրենց սիրասուն միամեայ զաւակին: Եւ այսպէս, իրեն յանձնուած ժառանգը կը տանի եւ կը բաժնեկցի որպէս հաւատաւոր աշխարհական, ինչպէս կը վկայեն այս գիրքը եւ իր հետեւողական գրառումները համացանցի վրայ խմբագրած իր էջին վրայ եւ մանաւանդ իր կենցաղը տանելու համար կեանքի ամէնէն դժուարին պատահարներէն՝ իր եղբօր 3ովակի կորուստը, որ իր մանկութեան ընկերոջ՝ Խաժակ Աբէլեանին հետ երբ որպէս պահեստային զինուոր կը ծառայէին սուրիական բանակէն ներս, անհետացան եւ տակաւին կը մնան կորսուած սուրիական պատերազմին արհաւիրքին մէջ։
Այս գիրքը հաճելի եւ դիւրասահ ընթերցանութիւն մը եղաւ։ Նման դասաւորուած գիրքերը հաճելի է ընթերցել, քանի որ իւրաքանչիւր գլուխ լիութիւն մըն է ինքնին։ Անցնող քանի մը շաբաթներու ընթացքին, իրիկունները անկողինիս մէջ, նախքան քուն անցնիլս, գլուխ առ գլուխ կարդալով լրացուցի ընթերցումս՝ հաճելի ընթերցանութեամբ մը, որ վստահաբար նոյն փորձառութիւնը պիտի պարգեւէ նաեւ որեւէ այլ ընթերցողի համար։
Գիրքը Արեւմտահայերէն է եւ պատկերազարդուած։ Կը յանձնարարեմ անոր ընթերցանութիւնը։
Հրատարակած է www.ArmenianCultural.com-ի կողմէ եւ կարելի է ապսպրել Amazon.com կայքէն կամ կապ պահելով Յակոբ Քորթմոսեանին հետ, Ե-նամակ hagop1424@gmail.com հասցէով:

Spiritual Antastan

By Hagop Kortomosian

Reviewed by: Vahe H. Apelian

Mesrob G. Kouyoumdjian’s “A Comprehensive Dictionary Armenian-English.” published in Beirut by Atlas Press (1970) defines the Armenian word Antastanռ Անդաստան, as a “piece of land”. In fact that is what the word literary means, a vast expanse. However, it has taken altogether different connotation in Armenian liturgy and literature. The word also implies mankind in the “four corners” of the earth. Taniel Varoujan, the eminent Armenia poet, has a poetry titled Antastan where, much like in the liturgy of the Armenian Apostolic Church, the poet conveys his wishes for peace and prosperity for mankind in the East, West, North and South. Therein lies my reluctance to find an appropriate synonym in English for use in presenting the book’s title in English.

“Spiritual Antastan” - Հոգեւոր Անդաստան is a scholarly work. It is a compilation of thoughts ecclesiastical fathers have shared through the past many centuries. The authors of these quotes are not necessarily Armenians, but their literary works have been translated to Armenian and constituted part of the curriculum of the education at the Seminary of the Catholicosate of Cilicia from which Hagop Kortmosian graduated. Surely, he should have carried his interest in their works well after his graduation and has kept abreast of their literary works to cite from such extensive sources over wide raging issues.

All in all, Hagop Kortomosian has quoted over 90 authors spanning from the early Christian period to modern times. He has presented a brief biography of each. He has categorized their thoughts over wide raging issues we face in our daily lives. Quoting randomly some of the states or issues among the over fifty he has categorized alphabetically, a reader will find the thoughts of these ecclesiastical fathers pertaining to: freedom, prayer, repentance; obedience and fear of God, family and parents; life, wealth, belief, pride, hope and hopelessness; the holy trinity, communion etc. Under each Hagop Kortmosian has quoted anywhere from three to over 10 sources.

The Armenian apostolic church has a unique term for seminary and the seminarians – Jarankavorats. The term means inheritors. These young boys are educated to be the inheritors of all that the Armenian Apostolic Church has stood for since its foundation right after the Armenians accepted Christianity as their state religion in 301AD. Graduates of the seminary then are offered the choice for priesthood, both celibate or married. Some espouse priesthood, others not. Hagop Kortmossian has embraced the laity as his calling. He is now married. He and his wife are the proud parents of a year old son, Hovag. Hagop carries his mission as a lay advocate of what Christianity stands for. This book is a testimony to his calling.

The book is 198 pages (6×9 inches) long. It is in soft cover. It makes for a good bedside companion to read chapter by chapter and not necessarily in order. Each chapter is an entity in itself. The book retails on Amazon.com at this address:

 

Tuesday, September 12, 2017

Մէքթուպ իմ Պէպկօն “A Letter To My Grandpa”

Արա Քէշիշեան (by Ara Kechichian)
Our grandfather Stepan Apelian preparing tomato paste


Իրօզէս միէջ երբ ըսքի տիսու      (In my dream when I saw you)

Իկօծերէ բուն մը էսիլա,    (You had come to say something.)

Ըսքի շոտ նաղւուօծ գըտու,    (I saw you much troubled)

Հուօխ կուներէ դոն նաղուիլա.    (You were right to be angry.)

Վերուցը ձառիդ զես վախցուցի   (A stick in your hand, you made me afraid)

Սբիտուօկ ըրրուօխ, սբիտուօկ մուրօք    (White garment, white beard)

Ըսքի ընծատ չտիսուօծերէմ պէպօկ:   (I had not seen you like that, Grandpa.)

Իկուօծէրէ զէս նասադիլա    (You had come to pay me a visit)

Նայուածքեդ միէջ կարօտ տիսու    (I saw a longing in your gaze)

Քեսպու խուղէն, հաւէն, ջրէն,    (For the land, the air and the water of Kessab.)

Եարսօն տէրվին կարօտ տիսու:    (I saw a thirty-years long, longing.)

Գուտիմ տօնիս դիժուօր գտուօր    (I know you found my house with difficulty)

Քեսուօպ փըխվուօծի իսուօր,    (Kessab has changed nowadays.)

Ձիր թուօղը դիժուօր գտուօր    (You had difficulty finding your ward)

Շինուօծ տոնդ չիգու իսօր:     (The house you built exists no more.)

Բեդվիցուօ՞ր տնկուօծ թիթինէդ    (Did you look for the mulberry tree you planted?)

Կէսլէդ իլան ընկուզինէդ    (the Laurel tree and the walnut tree?)

Թընտըրէն տիէղը մինք ծախիցունք    (The oven place, we sold it)

Պաղչէն տիեղը պինա շինցունք    (We had a building erected in the orchard)

Պալինց պատռօյնիլի ճամբիցունք    (We got rid of the Balent’s section)

Էնուր տիէղը օթօմպիլ արունք    (and bought a car instead)

Նուր նուր բէնիր շուօտ գնիցունք    (We purchased many and many new things)

Նուր նուր Քեսօպ մը մինք շինցունք։   ( A new Kessab we built.)

«Ըզքը հեմու սեկկու» էսի.    (“It is now that I  just died”, you said.)

Հուօխ կուներէ դոն էսիլա    (You were right to say so)

Հուօխ կուներէ դոն նաղվիլա    (You were right to be angry)

Հուօխ կունես դոն զէս ծիծիլա    (You have the right to beat me)

Կրէքէն միէջը զէս բէդդիլա    (To cast me in a fire)

Հուօխ կուներէ դառնում կեսիմ:    (You had a right to return to say.)

Միէկ իշիլուօն, հեսկըցու ըզմէտքիդ    (In one glance, I understood you)

Ան թագգան, բացայ ըզվէրքիդ    (At that very moment I opened your wounds)

Մարաս տրվւուօծ մի Քեսուօպը    (Kessab is a legacy handed to us)

Վասիուօթ իրուօծ ձիր թոռնիրէն.    (Destined for passing it on to our grandchildren.)

Տիէր ըննիլա միր խուղիրէն.    (Claiming ownership of our lands)

«Խուղը, չծախվէր» էսի    (“the land cannot be sold”, you said)

«Խուղը, զիսսանը կը պիհի»:    (“The land sustains the person”.)

Հուօխ կոներէ դոն էսիլա    (You had a right to say so)

իմ մինէն դոն նաղվիլա:    (and be angry at me.)

Բացա զաչքիս, չիգուօս պէպօկ,    (I opened my eyes, you were not there, Grandpa)

Նաղւուօծ գէցի, մուրթուօ՛ր պէպօկ    (You left troubled, do not go, Grandpa)

Քաշքա եարանչ դոն ուգերէ,    (I wish you had come earlier,)

Իմ կօյր աչքը դոն բեներէ.    (Opened my blinded eyes.)

Կը խուստենում իս քի պէպօկ.    (I promise you, Grandpa)

Տիեր ըննիլա, միր խուղիրէն.    (To safeguard our lands)

մարաս տըրւուօծ պէպկինիրէն,    (given to us as a legacy by our elders.)

դարձէ՛, դարձէ՛, էնոշ պէպօկ    (come back, come back, sweat Grandpa)

Կը խուստենում իս քի պէպօկ    (I promise you, Grandpa)

Տիէր ըննիլա միր խուղիրէն    (to guard our lands)

Մարաս տըրւուօծ պէպկինիրիէն    (the legacy of our elders)

Դարձէ՛, դարձէ՛ քուօղցըր պէպօկ:    (Come back, come back, Sweet Grandpa.)

Sunday, September 3, 2017

Hamo and Dro: Ideological contrasts (1/2)

Antranig Zarougian

Dro and Hamo: Ideological contrasts - 2/2

The attached is an abridged` excerpt of “Dro and world War II” chapter fro Antranig Chalabian’s book titled “DRO: Armenia's First Defence Minister of the Modern Era”, translated by his son Jack Chelebian, M.D. 

"Dro (Drastamat Kanayan), the valiant, selfless fedayee for the survival of the Armenian nation. Among his exploits: the assassination of Nakashidze, the viceroy of the tsar in the Caucasus. Victories in battles against the Turks, specially in Bash Aparan, during the battle of Sartarapat, which prevented the total destruction of Armenia in the aftermath of WWI. His Machiavellian 'collaboration with nazism' to save the Soviet Armenian POWs and the civilian Armenian population of Nazi-occupied Eastern Europe and Russia from certain annihilation, even as he cautioned his compatriots in Soviet Armenia against any untimely uprising against Soviet rule."
 

“World War II changed the course of Dro’s (Drastamat Kanayan), regardless of his will or intention, linking him to the Russian-German struggle as collaborator with Nazism.

During WWI he had collaborated with the tsarist regime as commander of the 2nd Volunteer Regiment on the Caucasus front. That does not mean that Dro, Andranik, Vartan, Keri, Hamazasp or others admired the tsarist dictatorship.

With the same rationale, it is not possible to accuse Dro of sympathizing with the Nazi ideology. In collaborating with Nazism, he was guided solely by the supreme interests of Armenia and the Armenian nation. There is no other way to consider this matter; because, like Andranik, Dro was not an ideologue who understood Bolshevism, Nazism, or the many varieties of socialism. Dro and all the revolutionaries, for the most part peasants, knew how to struggle for Armenia and die for the sake of the Armenian people’s salvation. Even when those fedayeen were ARF (Armenian Revolutionary Federation) members, they did not understand much about the socialist ideology of that party. For them the ARF was that organization which had trained and molded them to fight against the Turks and other enemies, and if need be, to die for the deliverance of the Armenian people and homeland.

In the years of WWII, the issue that preoccupied Dro and his comrades, before all and above all, was the physical survival of the Armenian nation, knowing the conditions to which Jewry in all of Europe was subjected.

“Collaboration” with Nazism  

Many people threw furious insults at Dro without understanding why, after living under Bolshevik regime for several years, he would suddenly change color and turn to Nazism, supposedly to battle against his much-beloved Russia and the Russian people.

The most elemental logic and common sense would make us surmise that the guerrilla leader and military commander, still carrying a piece of lead in his lungs from having been wounded on the path of the homeland's salvation, could not have taken such a step if not for the rekindling of patriotism in his heart and soul.

Starting in his adolescence, the elements of Dro’s life had been struggle, revolution, war, and adventure.

Thus, simple common sense would reassure us that Dro could not have betrayed his name, his conscience, and his beloved Armenia. For the sake of what purpose would he have taken such a step? For riches or for glory? He was neither materialistic nor ambitious. Surely, he must have had a concealed and supreme goal when he proceeded to collaborate with Nazism.

It's relevant to mention that the government of Armenia, during independence, had offered to grant him the rank of colonel when he was military commander of the entire province of Yerevan. Dro had declined that offer.

Years later, when Dro was visiting Beirut, people everywhere would address him as ”General Dro”, but he would always demur, saying “Just Dro” or “Comrade Dro”.

Dro’s perspective was that politics is amoral, unprincipled, and relativistic. Therefore, for the sake of the salvation of the homeland and the nation, it is necessary, for a period of time and until the storm passes, to forget moral and democratic principles, especially when the anti-democratic regime is mighty.

In the beginning of WWII when Dro’s links and contacts with Nazism were publicized, Ruben Ter-Minasian and Hamo Ohandjanian proposed distancing Dro from the ranks of the ARF, but with Vahan Navasardian's active intervention the proposal was rejected. Navasardian was Dro’s intimate friend and worshiper and leaned toward collaboration with the Russians.

Not only did a small group of one faction of the Armenian people collaborate with the Nazis for a specific purpose, but also prisoners of war from all the republics of the Soviet Union did as well, in larger dimensions, were they Russians, Byelorussians, Ukrainians, Caucasians, Tajiks, or any of the rest. Why? Because they all hated Stalin and his bloody regime equally; therefore they did not want to fight and die for Stalin. And if Hitler had behaved a little differently toward the millions of Red Army prisoners of war who willingly surrendered, they could have shaken the anti-populist regime of the Kremlin’s dictator and his sycophants from its foundations.

During WWII, the Armenians in the whole world could be divided into three main parts:

1. The Armenians in Armenia and the Soviet Union, who were obliged to follow the position of the Soviet government;

2. The Armenians in the great countries of the West and the countries more or less subject to them, who similarly were obliged to follow their governments delineated policies;

3. The Armenians, some 400,000 in all, living in the territory conquered by the Wehrmacht in the Balkans and the Ukraine, who naturally were subjected to Nazi dictatorial rule.

Bearing in mind the Nazi Party's chauvinistic and xenophobic ideology and brutal methodology, what would have been the fate of this third group of Armenians? Who would have worried about them?

That individual was to be the brave living in the Balkans, Drastamat Kanayan, aka Dro, who would assume the responsibility for the care and safety of the Armenians living in Hitler's imperial domain.

Only a person of extraordinary courage and selflessness would have had the temerity to plunge into such a dangerous political game, in large measure because the supreme leader of Nazism with whom Dro was to deal was not a normal, straightforward man of sound judgment. Excessively eccentric, a skilful trickster with strange ideas, Hitler could have harboured suspicions that Dro served the intelligence services of the Bolsheviks or of the Western imperialists and therefore Dro could have lost his life. I think that Dro’s strong personality, sound judgment, and daring enabled him to survive the claws of both Stalin and Hitler, both of whom he dealt with for years.

The work of Dro and his comrades became more difficult when it became evident that Nazism intended to physically annihilate in its entirety the Jewry of Europe. There was fear that Armenians also could be subjected to the same fate, because according to Nazi ideology Armenians were considered enemies and subject to the same rules. Moreover, in the event of Hitler's divisions invading the Transcaucasia, the existence of the Armenians in Armenia, Georgia, and Azerbaijan would have been greatly imperilled.

According to Simon Vratsian, an influential wing of the Nazi Party wanted to classify Armenians as not Indo-European, but to be listed among Asiatic people, which meant a race unworthy of living.

Dro and his comrades ware able to recognize the danger threatening the existence of the Armenian people in the occupied countries as well as in Armenia. They put forth proof that Armenians are of Indo-European origin and belong to the Aryan race.”

Friday, September 1, 2017

REMOVING, RENAMING; REMOVING, AND RENAMING

REMOVING, RENAMING; REMOVING, AND RENAMING
Vahe H. Apelian


There seems to be frenzy across the globe to sanitize history by removing statues and or renaming streets and cities. Of course, the phenomenon is not new. After the collapse of the Soviet Union, the statues of Lenin were brought down including in Armenia when it stood in the center of Yerevan of what was once known as Lenin's square. It is now called Republican Square. Similarly, one of the largest Russian city Leningrad was reverted back to its historical name Saint Petersburg.
A similar thing is happening in the United States. After the demonstrations in Charlottesville over the Confederate general Robert E. Lee statue, a few Confederate statues were removed in the cover of the night. 
A similar debate is going in Australia and in Armenia as well.
Recently the opposition party "Menk" proposed renaming the streets of Yerevan that were named after prominent Bolsheviks. or Communists. Today I read that Daron Markarian, the Mayor of Yerevan, opposes renaming the streets. He claims that it amounts to unnecessarily dabble in history. He claims that as the city Yerevan expands there will arise the need for naming streets and proposes to consider renaming such streets after persons "Menk" advocates. 
Prominent ARFers in the Diaspora have proposed placing the statue of Aram Manougian where Lenin's stood at one time. The city of Yerevan has announced that to celebrate the upcoming centennial of the founding of the first Republic of Armenia,  it will have the bust of Aram Manougian carved and placed at the intersection of streets close to the Republican Square but not in the square. The Republican Party of Armenia and the ARF-D that constitute the ruling coalition that governs Armenia have thus far remained silent on these issues.
In general, I oppose renaming streets and removing statues but yet again I see reasons and justification for doing so in some cases. But whose statue is to be removed, and whose name is to be erased from a street or a city and renamed can give rise to serious conflict when such a conflict would be a mere distraction from pressing issues and will solve nothing. 
Thus, I remain ambivalent. But I will have to admit to the following.  Because of the ongoing debate in Armenia over renaming streets, I learned of an Armenian communist leader Gaussian, after whom a street is named. Had there not been a debate over removing his name I would not have known about him and I bet many if not most of the younger generation who use that street would not have given much thought as to who he was. 
In a strange way, such debates bring back to life, persons, and events long forgotten or not much thought of by many if not most in the hustle and bustle of their daily lives. Their resurrection of sorts kindles and inflames feelings over issues that many would not have cared much otherwise.