Serzh Sargsyan's fault – Սերժ Սարգյանի մեղքը

Attached is my translation of the Tatul Hakobyan’s same titled posting on his Facebook page on October 18, 2020. I have copied and posted the original for reference.  Vahe H Apelian

 

“Supporters of the third president of Armenia reacted to my post on Facebook yesterday with slander, threatening insults and abuse.

What did I write? Here it is in full.

"In one of the films about Azerbaijan's 44-day war, the former ambassador of Azerbaijan to Russia, Polad Bülbüloğlu, says that the April 2016 war was stopped because Serzh Sargsyan, the Armenian side, promised to return five regions within three months.

Of course, one should approach the statement of Bülbüloğlu or any Azerbaijani diplomat with skepticism. But that statement of the Azerbaijani ambassador in Moscow in those days, in April 2016, is remarkable.

With that post, I criticized Serzh Sargsyan, not for his alleged or real promise to return the five regions, but for his policy of not solving the Karabakh conflict. The second president Robert Kocharyan and the current prime minister Nikol Pashinyan are also part of that same policy, who, having received a favorable legacy for the settlement, squandered it for the sake of maintaining power, and brought disaster and calamity to the people of Armenia and Artsakh.

I have written numerous times that in 1997-1998, a political crime was committed in Armenia, as a result of which the historical opportunity to settle the Artsakh conflict was aborted.

For the young republicans, I repeat that Serzh Sargsyan's fault was not the promise of returning five regions to Ilham Aliyev, but not returning Aghdam and other regions, delaying the settlement of the issue and bringing this disaster to our people.

Of course, Nikol Pashinyan is the number one responsible and guilty of this disaster, because it was during his term that we had four thousand killed, lost Artsakh, humiliated our people, but the political crime started after the 1997-1998 palace coup.

In April 2021, Ilham Aliyev announced in Baku that the April war was stopped at the request of the Armenians and with the mediation of Russia, and that Serzh Sargsyan promised him in June 2016 in Russia to return the occupied regions within weeks, but returning to Yerevan, he reneged on the promise, citing the occupation of the police, which "either they organized it or it happened by itself’, as an excuse

With this quote from Aliyev, we emphasize again that Serzh Sargsyan, like Kocharyan before him, each for ten years and Pashinyan for two years, failed to act decisively. Consecutively they missed the opportunities to settle the Artsakh conflict.

And finally, who said from the podium of the National Assembly in April 2001 that Aghdam and Mirbashir (?) are not our homeland? And who said in Artsakh after April 2016 that if we do not return the five regions, then as we used to sing "Kars, Kars" " song, we will sing "Stepanakert-Stepanakert" song?

Quoting Artur Tovmasyan, Speaker of the Artsakh National Assembly, from an interview he had at the end of 2020: "After the April 2016 war, President Serzh Sargsyan and President Bako Sahakyan met with 22 deputies. Serzh Sargsyan urged us to agree to the surrender of seven regions. We said that the Madrid principles do not express the fundamental interests of the Armenian people. He also said that you have heard the song "Kars, Kars" many times, if you refuse the principles of Madrid, then one day you will hear the song "Stepanakert, Stepanakert", Serzh Sargsyan said very harshly. I remembered those words of Serzh Sargsyan on November 9, when Stepanakert was empty and deserted, and the enemy was several kilometers away from the city."

Unfortunately, Serzh Sargsyan did not have the courage and responsibility of a statesman to bring the Artsakh conflict to a settlement.”

 

Բնագիրին պատճէնը՝

Սերժ Սարգսյանի մեղքը

Թաթուլ Հակոբյան 08:52 | 18.10.2024

 

Նախօրեին Ֆեյսբուքում իմ գրառմանը նյարդային հարձակումներով, սպառնալի վիրավորանքներով ու պիտակումներով անդրադարձան Հայաստանի երրորդ նախագահի համակիրները:

Ի՞նչ էի գրել: Ահա այն ամբողջությամբ.

«Ադրբեջանի՝ 44-օրյա պատերազմի մասին ֆիլմերից մեկում Ռուսաստանում Ադրբեջանի նախկին դեսպան Բյուլբյուլօղլուն ասում է, որ 2016 թվականի ապրիլյան պատերազմը դադարեցվել է, քանի որ հայկական կողմը՝ Սերժ Սարգսյանը, խոստացել է երեք ամսվա ընթացքում վերադարձնել հինգ շրջան:

Անշուշտ, պետք է վերապահումներով մոտենալ Բյուլբյուլօղլուի կամ ադրբեջանցի յուրաքանչյուր դիվանագետի հայտարարության, բայց այդ օրերին՝ 2016 թվականի ապրիլին, Մոսկվայում Ադրբեջանի դեսպանի այդ պնդումն ուշագրավ է»:

Այս գրառումով քննադատել եմ Սերժ Սարգսյանի ոչ թե հինգ շրջանները վերադարձնելու ենթադրյալ կամ իրական խոստումը, այլ ղարաբաղյան հակամարտությունը չլուծելու նրա հանցավոր քաղաքականությունը: Այդ նույն քաղաքականության մաս են  նաեւ երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանն ու գործող վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը, որոնք, ստանալով կարգավորման համար նպաստավոր ժառանգություն, այն մսխել են հանուն իշխանության պահպանման՝ աղետ ու արհավիրք բերելով Հայաստանի եւ Արցախի ժողովրդին:

Նույն կերպ, բազմիցս գրել եմ, որ 1997-1998 թվականներին Հայաստանում իրականացվել է քաղաքական հանցագործություն, որի հետեւանքով վիժեցվեց արցախյան հակամարտությունը կարգավորելու պատմական հնարավորությունը:

Երիտհանրապետականների համար կրկնեմ, որ Սերժ Սարգսյանի հանցանքը ոչ թե հինգ շրջաններ վերադարձնելու խոստումն էր Իլհամ Ալիեւին, այլ Աղդամն ու մյուս շրջանները չվերադարձնելը, հարցի կարգավորումը ձգձգելն ու այս աղետը մեր ժողովրդին բերելը:

Անշուշտ, այս աղետի թիվ մեկ պատասխանատուն եւ մեղավորը Նիկոլ Փաշինյանն է, քանի որ նրա ժամանակ ենք տվել չորս հազար զոհ, կորցրել Արցախը, նվաստացրել մեր ժողովրդին, բայց հանցանքի սկիզբը դրվել է 1997-1998 թվականների ռազմապետական հեղաշրջումից ի վեր:

2021 թվականի ապրիլին Իլհամ Ալիեւը Բաքվում հայտարարեց, որ ապրիլյան պատերազմը դադարեցվել է հայերի խնդրանքով եւ Ռուսաստանի միջնորդությամբ, եւև որ Սերժ Սարգսյանը 2016 թվականի հունիսին Ռուսաստանում իրեն խոստացել է շաբաթների ընթացքում վերադարձնել գրավյալ շրջանները, բայց վերադառնալով Երևան՝ հրաժարվել է խոստումից՝ պատրվակ բերելով ոստիկանական բաժանմունքի գրավումը, որ «կա՛մ իրենք են կազմակերպել, կա՛մ ինքնին է պատահել»:

Ալիեւի այս մեջբերումով մենք կրկին ընդգծում ենք, որ Սերժ Սարգսյանը, ինչպես Քոչարյանը տասը տարի եւ Փաշինյանը երկու տարի, հաջորդաբար բաց են թողել արցախյան հակամարտությունը կարգավորելու հնարավորությունները:

Եվ վերջապես, ո՞վ է 2001 թվականի ապրիլին Ազգային ժողովի ամբիոնից ասել, որ Աղդամն ու Միրբաշիրը մեր հայրենիքը չեն, եւ ո՞վ է 2016 թվականի ապրիլյանից հետո Արցախում ասել, որ եթե հինգ շրջանները չվերադարձնենք, ապա ինչպես ժամանակին երգում էինք «Կարս, Կարս» երգը, մենք կերգենք «Ստեփանակերտ-Ստեփանակերտ» երգը:

Մեջբերում Արցախի Ազգային ժողովի նախագահ Արթուր Թովմասյանի՝ 2020 թվականի վերջերին մի հարցազրույցից. «2016-ի ապրիլյան պատերազմից հետո նախագահ Սերժ Սարգսյանը նախագահ Բակո Սահակյանի հետ հանդիպեցին 22 պատգամավորների հետ։ Սերժ Սարգսյանը հորդորեց մեզ համաձայնել յոթ շրջանների հանձնմանը: Մենք ասացինք, որ Մադրիդյան սկզբունքները չեն արտահայտում հայ ժողովրդի արմատական շահերը: Նա էլ ասաց` դուք բազմաթիվ անգամներ լսել եք «Ղարս, Ղարս» երգը, եթե հրաժարվում եք Մադրիդյան սկզբունքներից, ապա մի օր կլսեք «Ստեփանակերտ, Ստեփանակերտ» երգը։ Շատ կոշտ ասաց։ Սերժ Սարգսյանի այդ խոսքերը ես հիշեցի նոյեմբերի 9-ին, երբ Ստեփանակերտը դատարկ էր ու ամայի, իսկ թշնամին քաղաքից մի քանի կիլոմետր հեռավորության վրա էր»:

Սերժ Սարգսյանը, ցավոք, չունեցավ համարձակություն եւ պետական գործչի պատասխանատվություն՝ կարգավորման տանելու արցախյան հակամարտությունը: