Diaspora «know thyself» – Սփիւռք «Ծանի՛ր զքեզ»

Zori Balayan once depicted Armenia as a bird whose one wing was Diaspora. That imaginary bird has been dead for a long time, while he continues to live through his old age. So have a few other depictions of Armenia and Diaspora relations have been relegated to history. 

Presently the institutional Diaspora and the State of Armenia relations are in turmoil. They surely are not the wings that flip in harmony. Since the independence, I do not think institutional Diaspora contributed to the governance of Armenia or even made a dent in the course of Armenia's governance and continues not contributing to the governance of Armenia. 

In fact, it may very well be that institutional Diaspora is undermining the very foundations of Diaspora that came about mostly during the seven decades of Soviet Armenia when its relations with Diaspora was at a very low point. Regrettably this trend will continue unless Diaspora makes a much need adjustments to its priorities for the sake of its long survival and maintaining the Armenian social ties that have come about and were nourished in Diaspora, after the genocide. The once cherished social ties are in danger of coming apart from its seams and for good.

In any event Diaspora and Armenia relation is a “fruit for thought.”

I do not discount the possibility that It could be that the present state of turmoil is the unavoidable outcome of Armenia free and independent charting its course, especially after the fall of Artsakh. But it was also present at its very foundation. But that does not negate the fact that Diaspora needs to reassess its priorities.

Attached is my translation of an excerpt from Hovhannes Katchaznouni’s work posted in ANI Research Center by Tatul Hakobyan. Capitalization is how I copied the excerpt. The excerpt pertains to  the Republic of Armenia's first prime minister reflecting on the Diaspora and Armenia relations at the very founding of the Republic of Armenia.  Vaհe H Apelian

Hovhannes Khatchaznouni

“In general, the Armenians abroad are not a state component for today's Armenia. The longer the current situation lasts, the more they will become alienated, estranged, and become unnecessary as a NATIONAL COMPONENT. Perhaps for a while they will represent some value (and this will largely depend on how capable we will be in organizing to maintain national ties and consciousness in the diaspora communities). But as a STATE COMPONENT, only the Armenians of Armenia and those large sections, mainly the peasantry, who are in the republic's neighboring Georgia and Azerbaijan will remain. The Armenian state must be based on them and established for them.

The diaspora Armenians, at best, will remain as a supporting force and a kind of reserve for an uncertain future.

TODAY, THE OBJECT OF CONCERN OF ARMENIAN POLITICAL THOUGHT SHOULD BE THE EXISTING REPUBLIC, THE ARMENIAN PEOPLE LIVING IN IT AND AROUND IT.

I emphasize this sentence strongly and bring it to your special attention, because this will be the starting point for our future work.

(Excerpt from the article by Hovhannes Kajaznuni collective literary work).

***

Բնագիրը

“Ընդհանուր առմամբ, դրսեցի հայերը պետական տարր չեն այսօրվա Հայաստանի համար: 

Եվ որքան երկար տեւի ներկա դրությունը, այնքան ավելի պիտի խորթանան ու օտարանան, անպէտք դառնան իբրեւ ԱԶԳԱՅԻՆ ՏԱՐՐ, թերեւս միառժամանակ ներկայացնեն որոշ արժէք ( եւ սա մեծապես կախված կլինի նրանից թէ որքան ընդունակ կլինենք կազմակերպելու ազգային կապն ու գիտակցութիւնը գաղութներում պահելու համար), բայց իբրեւ ՊԵՏԱԿԱՆ ՏԱՐՐ մնում են միայն Հայաստանի հայությունը եւ այն խոշոր հատվածները, գլխավորապէսգյուղացիությունը, որ գտնվում են հանրապետության դրացի Վրաստանի եւ Ադրբէյջանում: Սրանց վրա պիտի հենվի ու սրանց համար հաստատվի հայ պետությունը: 

Գաղութային հայությունը, լավագոյն դէպքում, մնալու է իբրեւ օժանդակող ոյժ ու մի տեսակ պահեստ՝ անորոշ ապագայի համար: 

ԱՅՍՕՐ ՀԱՅ ՔԱՂԱՔԱԿԱՆ ՄՏՔԻ ԱՆՄԻՋԱԿԱՆ ՀՈԳԱՏԱՐՈՒԹՅԱՆ ԱՌԱՐԿԱՆ ՊԻՏԻ ԼԻՆԻ ԳՈՅՈՒԹՅՈՒՆ ՈՒՆԵՑՈՂ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆԸ, ՆՐԱ ՄԷՋ ԵՒ ՆՐԱ ՇՈՒՐՋ ԱՊՐՈՂ ՀԱՅ ԺՈՂՈՎՈՒՐԴԸ: 

Ընդգծում եմ ուժգնորէն այս նախադասությունը ու հանձնում ձեր առանձին ուշադրությանը, որովհետեւ սա՛ պիտի լինի մեր ապագա անելիքի ելակետը:” 

Հովհաննէս Քաջազնունի

Երկեր  (Հ.Յ.Դաշնակցությունը անելիք չունի այլեւս ) յօդուածէն հատված