Tatul’s Thoughts

vahe H. Apelian

Tatul Hakopyan is a seasoned journalist in Armenia. He is the founder of ANIARC.com (Ani Armenian Research Center). He has published many books. He has visited Diaspora more than once. He posts both about the current events and historical happenings. His postings about current events keep me up to date and and his postings about historical events, often that happened on that day, are educational. His son completed the compulsory military service and was recently discharged.

I quoted a few of his recent posts.

September 12, 2023

“Putin hopes that Baku will not carry out ethnic cleansing in Artsakh.

When I heard this, I again remembered Levon Ter-Petrosyan's famous words:

Armenia has no ally in the Karabakh issue.”

“Պուտինը հուսով է՝ Բաքուն Արցախում էթնիկ զտումներ չի իրականացնի:

Երբ սա լսեցի, կրկին հիշեցի Լևոն Տեր-Պետրոսյանի հայտնի խոսքը՝

Ղարաբաղի հարցում Հայաստանը դաշնակից չունի:”

September 14, 2023

“The entry of the Russian truck into Artsakh via the Aghdam-Askeran road means, first of all, that the November 9, 2020 agreement no longer exists.

What was considered a treasonous text, we long for it today. But this is the course of our history, from Batum (referring to the treaty) to today.

A nightmare that never ends.”

Ռուսական բեռնատարի մուտքը Արցախ Աղդամ-Ասկերան ճանապարհով առաջին հերթին նշանակում է, որ 2020թ նոյեմբերի 9-ի հայտարարությունը այլևս չկա:

Այն, ինչը համարվում էր դավաճանական տեքստ, այսօր երանի ենք տալիս: Բայց սա է մեր պատմության ընթացքը՝ Բաթումից մինչև այսօր:

Մղձավանջ, որ վերջ չունի:

Armenians in Artsakh, in the Republic of Armenia, in the Diaspora, again accuse Russia (pursuant to orientation) and the West (pursuant to orientation) that they abandoned Artsakh and the Armenian people, that they betrayed us...

Excuse me, but has there been any country or organization that has made promises to us? Has Russia said that it will save Artsakh Armenians, recognize Artsakh? Has any western country said so?

Who are we angry with?

How long will we look for our salvation to Russia or to the West?

What else do we have to lose to understand?

The cause of our troubles is within us.

We had 25 years.

Today it is necessary to save what is possible.

But again, my hopes are Russia (pursuant to orientation) and or the West (pursuant to orientation).

“Հայերս՝ Արցախում, Հայաստանի Հանրապետությունում, Սփյուռքում, կրկին մեղադրում ենք Ռուսաստանին (նայած կողմնորոշմանը) և Արևմուտքին (նայած կողմնորոշմանը), որ նրանք լքել են Արցախը և հայ ժողովրդին, դավաճանել են մեզ...

Կներեք, բայց եղել է՞ որևէ երկիր կամ կազմակերպություն, որ մեզ խոստումներ տված լինի: Ռուսաստանն ասել է՞, որ կփրկի արցախահայությանը, կճանաչի Արցախը: Արևմուտքի որևէ երկիր ասել է՞: 

Ո՞ւմից ենք նեղանում: 

Դեռ ինչքան ժամանակ ենք մեր փրկությունը փնտրելու Ռուսաստանում կամ Արևմուտքում: 

Է՞լ ինչ պիտի կորցնենք, որ սա հասկանանք:

Մեր դժբախտությունների պատճառը ներսում է:

25 տարի ժամանակ ունեինք: 

Այսօր պետք է փրկել հնարավորը:

Բայց կրկին հույսներս Ռուսաստանն է (նայած կողմնորոշմանը) և կամ Արևմուտքը (նայած կողմնորոշմանը):”

Regardless of what the government and the opposition say, the situation is as follows.

a/ Azerbaijan keeps the topic of the corridor on the agenda in order to keep Lachin closed, that is, you do not give us a corridor to connect with Nakhichevan, we will not give you a corridor to connect with Stepanakert.

b/ We (Azerbaijanis) agree that x number of Armenians live in Azerbaijan, you should also agree that Azerbaijanis live in Armenia.

I can write longer and more detailed, but keep it short.

For 25 years, we carried lobbying and Armenian lawsuits,  instead of diplomacy looking for a solution with a painful compromise.”

“Անկախ նրանից ինչ է ասում իշխանությունը և ինչ ընդդիմությունը, իրավիճակը հետևյալն է.

ա/ Ադրբեջանը միջանցքի թեման պահում է օրակարգում, որպեսզի փակ պահի Լաչինը, այն է՝ դուք մեզ միջանցք չեք տալիս, որ կապվենք Նախիջևանի հետ, մենք էլ ձեզ միջանցք չենք տա, որ կապվեք Ստեփանակերտի հետ:

բ/ մենք համաձայն ենք, որ Ադրբեջանում բնակվեն իքս թվով հայեր, դուք էլ պետք է համաձայնվեք, որ Հայաստանուն բնակվեն ադրբեջանցիներ:

Կարող եմ ավելի երկար ու մանրամասն գրել, բայց կարճ սա է:

25 տարի դիվանագիտության փոխարեն լոբբինգ եւ Հայ դատ առաջ տարանք՝ ցավալի փոխիջումով լուծում փնտրելու փոխարեն:”

***

An example of Tatul's posting regarding the recent Armenian history is the attached, he posted today, on September 15, 2023

Armenians and Azerbaijanis (Tatars) were involved in bloody conflicts four times (1905-06, 1918-20, 1991-94, 2020). One of them, the most terrible for the Armenians, was carried out in 1918, on this day, September 15.

On the morning of September 15, members of the Armenian National Council, the organizers and the leaders of the self-defense, soldiers and a significant part of the population left Baku by ship. And those who could not leave were subjected to looting, murder and brutality for three days. A few days later, Khan Khoisky's government moved from Ganja and settled in Baku.

According to the Armenian National Council, the number of Armenians killed was at least 9 thousand. Other sources mention the number from 15 to 30 thousand. Only those Armenians who took refuge with the Jews and Persians survived.

The article in the comments.

Հայերն ու ադրբեջանցիները (թաթարներ) փոխադարձ արյունալի բախումների մեջ ներքաշվել են չորս անգամ (1905-06թթ., 1918-20թթ., 1991-94թթ., 2020թ.): Դրանցից մեկը՝ հայերի համար ամենասարսափելին, կատարվել է 1918թ. այս օրը՝ սեպտեմբերի 15-ին:

Սեպտեմբերի 15-ի առավոտյան Հայոց ազգային խորհրդի անդամները, ինքնապաշտպանության կազմակերպիչներն ու ղեկավարները, զինվորներն ու բնակչության մի զգալի մասը նավերով հեռացան Բաքվից: Իսկ նրանք, ովքեր չկարողացան հեռանալ, երեք օր շարունակ ենթարկվեցին թալանի, սպանության ու գազանությունների: Մի քանի օր անց Խան Խոյսկու կառավարությունը Գյանջայից տեղափոխվեց և հաստատվեց Բաքվում:

Սպանված հայերի թիվը, ըստ Հայոց ազգային խորհրդի, առնվազն 9 հազար էր: Այլ աղբյուրներ նշում են 15-ից 30 հազար թիվը: Փրկվեցին այն հայերը միայն, ովքեր պատսպարվել էին հրեաների ու պարսիկների մոտ:

Հոդվածն ամբողջությամբ՝ մեկնաբանության մեջ։