Dr. Hagop Tcholakian in Keurkune

The eminent scholar is visiting his native community in Syria. Today he posted about his visit to Keurkune, Kessab. Attached is my translation of his post, titled “The Blessing”. The original is attached. Vahe H. Apelian.  

 

“Today my harvest was plentiful. I reached the village of Keurkune, (Corcona in medieval sources). The village head Shahe Apelian, Manas and Salpi Bedirians were very helpful to me in my searching for the dialect names of the native plants. There were new discoveries. I will not forget to mention that Shahe's two-wheeled motorcycle, like a fast and a strong horse, went up and sped along the slopes, stopping near a native plant.

In every corner of the region that is Kessab, one will be surprised by the discovery of a native plant and learn its name in the  native dialect. These words are doomed to be forgotten from the dialect. But that is another matter.

Shahe always surprised me. We visited their house. There was much to see in their flower garden and in the sitting room. After the invasion and looting in 2014, Shahe, like many others, restored his house and decorated the corners of the house with natural ornaments from wood brought from his garden and fossils found in the field.

This fossil is also one of them. Let the geologists decide its age and what kind of animal it is made of. Shahe said that his grandmother used to call them cross-stones,khatchkuor in native dialect, (khatchkar in Armenian). She would keep them in the granaries, as a blessing of the house.

Those who do not leave the village are also such a blessing.

Stay well.”

*****

p.s. Regarding these type of fossils, Ara Apelian, M.D., commented saying: “We met these star-shaped stones very often during our childhood, and they being common for us; we were not at all interested in their origin. Unfortunately, or fortunately, scientific research was unknown to us. We enjoyed nature as it was. They were cross-stones – khatchkars – for us. No further explanation was needed”. 

Indeed, they were relatively not hard to come by when looking for them especially in the field next to the village church extending all the way to the neighboring village Chakaljuk. Being elder to Ara by a few years, I brought a sample or two with me to Beirut. I was left with the impression that they were fossilized sea urchin skeletons, depicted below.

Բնագիրը

ՕՐՀՆՈՒԹԻՒՆԸ

Այսօր հունձքս առատ էր․ հասեր էի Քէօրքիւնէ գիւղ (միջնադարեան աղբիւրներուն մէջ՝ Corcona): Գիւղապետ Շահէ Աբէլեան, Մանաս եւ Սալբի Պետիրեաններ ինծի մեծապէս օգտակար եղան իրենց կողմի բոյսերուն բարբառային անունները փնտռելու գործին մէջ։ Նորութիւններ կային։ Չմոռնամ յիշելու Շահէի երկանիւ մոթորը, որ առոյգ ձիու պէս կ’իջնէր զառիթափերէն վար ու կը սուրար զառիթափերէն վեր՝ կանգ առնելով փնտռուած բոյսի մը մօտ։ 

Քեսապի շրջանին մէջ ամեն անկիւն բուսական աշխարհէն անակնկալ մը կը յայտնաբերես  ու անոր բարբառէն մոռցուելու դատապարտուած բառ մը եւս։

Ասիկա կը կարգին:

Շահէն զիս միշտ անակնկալի առջեւ կը դնէր։ Տուն այցելեցինք։ Տեսնելու շատ բան կար ծաղկանոցին ու նստասենեակին մէջ։ 2014-ի ներխուժումէն ու թալանէն ետք Շահէն եւս, շատերու պէս, վերականգնած էր իր տունը ու տան անկիւնները զարդարած էր իր պարտէզէն բերուած փայտէ բնական զարդերով ու արտին մէջ երեւցած բրածոներով։

Ասոնցմնէ մէկն է նաեւ այս բրածոն։ Անոր տարիքը եւ ի՛նչ կենդանիէ կազմուած ըլլալը թող երկրաբանները որոշեն, իսկ Շահէն կը պատմէ, որ իր մեծ մայրը անոնց կու տայ եղեր խաչքուօր (խաչքար) անունը ու կը զետեղէ եղեր ամբարներուն մէջ, որպէսզի տան օրհնութիւնը անպակաս ըլլայ։

Այդպիսի օրհնութիւն են նաեւ գիւղէն չհեռացողները։

Ողջ մնաք։