Levon Sharoyan, Aleppo
Բնագիրը կցուած է։ Many regard Robert Haddejian, the eminent editor of the “Marmara” Daily published in Istanbul, as the dean of the Armenian journalists. The attached is my translation of the article Levon Sharoyan’s posted today on his Facebook page. Vahe H. Apelian
 |
| Robert Haddejian |
“ I remember very clearly reading, about twenty years ago, an article with the above quoted title coming from the pen of Robert Haddejian where he, with his distinct psychological and philosophical approach, spotlighted on the phenomenon of old age and attempted to explain why the young usually do not look for the company of the elderly and try to push them on the margin of the daily life.
Hattedjian was about 75 years old in those days, relatively healthy and fit.
Today, our beloved and precious writer has stepped the 96th year of his life. Gray-headed, he is an old man. The shadow he casts is a blessing to his family, and makes his thousands of readers in Istanbul and abroad, happy.
Already, it has been months that Haddejian has not come to his editorial office. Forced by his age, he passes this stage of his life in his apartment, next to his huge library, reading while reflecting on the past 60, 70, 80 years, which were incredibly rich in unforgettable and fateful events. He is the contemporary to six successive patriarchs who ascended the exalted patriarchal seat of Istanbul.
A few days ago, Haddejian experienced a happy moment receiving in his apartment the visit of a group of Armenian literary inclined ladies. All of them are close to him. They are close colleagues who collaborated with him once. They came to congratulate him on the occasion of the 41st anniversary of the of his "Houshadidr - Notebook" column of the "Marmara" daily. It was a genuine, and considerate gesture that pleased me also, because "Houshadedr" column has been my most preferred column in the Armenian press for at least 37-38 years. Undoubtedly, it is one of the primary levers for my intellectual and literary formation.
The visitors had not forgotten to present us a memorable picture reflecting the joy of the occasion.
I looked at that photo for a long time. In front of me, awe-inspiringly, stood the 96-year-old writer. The weight of the books he has written and published could break even a camel’s back. A skilled and exemplary editor who for 54 years edited and published a high-quality Armenian daily newspaper in a country like Turkey. A skillful and an inimitable orator who brightened the Armenian stages, especially of Istanbul, with his fluent speeches.
Twenty years ago, he wondered, "Who loves an elderly person?"
We love him with all our heart and bow in reverence to his mountainous merit and kiss his right hand, which we consider exceptionally holy, much like the great inventor from Hatsegats – Հացեկաց (note: the birthplace of St. Mesrob Mashdots), because those right hands only served the Armenian Alphabet.
The picture:
First row, LtoR: Mrs Mariam Dramirian , Mrs. Silva Gomigian ,– Mrs. Suzan Haddejian (the writer’s wife), Robert Haddejian, Mrs. Caroline Haddejian (the writer’s elder daughter-in-law).
Second row: Ari Haddejian (the writer’s elder son), Miss Makrouhi Hagopian (long standing editor of “Marmara”), Nayira Megerdichian Suzme (the present editor of “Marmara”).
«Ո՞Վ ԿԸ ՍԻՐԷ ՏԱՐԻՔՈՏ ՄԱՐԴԸ»
(Հեռաւոր ողջո՜յն ալեւոր գրագէտ Ռ. Հատտէճեանին)
Շատ յստակ կը յիշեմ, որ մօտաւորապէս քսան տարի առաջ կարդացեր էի վերի չակերտեալ խորագիրը կրող յօդուած մը, Ռ. Հատտէճեանի գրիչէն, ուր ան իրեն յատուկ հոգեբանական ու փիլիսոփայական մերձեցումով լուսարձակ կը բանար ծերութեան երեւոյթին վրայ ու կը ջանար բացատրել՝ թէ ինչո՛ւ երետասարդ տարրը առհասարակ չ՛ախորժիր ծերունիներու ընկերակցութենէն ու կ՛աշխատի զանոնք առօրեայի լուսանցքէն անդին հրել...:
Այդ օրերուն Հատտէճեան շուրջ 75 տարեկան էր: Յարաբերաբար աշխոյժ եւ առոյգ:
Այսօր, մեր սիրելի ու թանկագին գրագէտը թեւակոխած է արդէն իր կեանքին 96-րդ տարին: Ալեփառ ծերունի մըն է, որուն շուքը եթէ մէկ կողմէ օրհնութիւն կը տարածէ իր ընտանիքին վերեւ, ապա միւս կողմէ ալ կ՛երջանկացնէ մեզ բոլորս՝ իր հազարաւոր ընթերցողները, Պոլիս թէ արտասահման:
Արդէն ամիսներէ իվեր Հատտէճեան ա՛լ խմբագրատուն չ՛իջներ: Տարիքի պարտադրանքով՝ ան իր կեանքին սա փուլը կ՛անցընէ իր բնակարանը, իր վիթխարի գրադարանին մտերմութեան մէջ, մերթ ընթերցումներ կատարելով, մերթ ալ խոկալով անցնող այն 60, 70, 80 տարիներուն վրայ, որոնք ի՛րը եղան եւ որոնք անհաւատալիօրէն հարուստ էին անմոռանալի դէպքերով ու բախտորոշ իրադարձութիւններով: Ինք ժամանակակիցը եղաւ Կ. Պոլսոյ նուիրապետական աթոռը բարձրացած իրերայաջորդ 6 պատրիարքներու...:
Քանի մը օր առաջ Հատտէճեան երջանիկ պահ մը ապրեցաւ՝ իր բնակարանին մէջ ընդունելով այցելութիւնը իսթանպուլահայ խումբ մը գրասէր տիկիններու: Բոլորն ալ՝ իրեն հարազատ անձեր, երբեմնի մօտիկ գործակիցներ: Անոնք եկած էին շնորհաւորելու զինք՝ «Մարմարա» օրաթերթի «Յուշատետր» սիւնակին հաստատման 41-րդ տարեդարձին առիթով: Ազնիւ ու փափկավարական քայլ մը, որ զի՛ս եւս հրճուեցուց, որովհետեւ «Յուշատետր»-ը ի՛մ ալ ամէնէն նախընտրելի սիւնակը եղած է հայատառ մամուլին մէջ, ահա արդէն գո՛նէ 37-38 տարիէ իվեր: Իմ մտաւորական ու գրական կազմաւորումին առաջնային լծակներէն մէկը՝ անկասկած:
Հատտէճեանի այցելուները չէին մոռցած յիշատակելի լուսանկար մըն ալ հրամցնել մեզի՝ այդ օրուան մթնոլորտը ցոլացնելով:
Երկարօրէն նայեցայ այդ լուսանկարին: Իմ դիմաց, ահաւասիկ, կանգնած էր 96 տարեկան ալեւոր գրագէտ մը, որուն գրած ու հրատարակած գիրքերուն ծանրութեան տակ կրնայ կքիլ... ուղտն անգամ: Հմուտ եւ օրինակելի խմբագիր մը, որ 54 տարի շարունակ հայերէն շա՛տ որակաւոր օրաթերթ մը խմբագրեց ու հրատարակեց Թուրքիոյ նման երկրի մը մէջ: Ճարտար ու անկրկնելի բեմասաց մը, որ իր հիւթեղ բանախօսութիւններով փայլեցուց մա՛նաւանդ Պոլսոյ հայ բեմերը:
Ինք քսան տարի առաջ հարց կու տար, թէ «ո՞վ կը սիրէ տարիքոտ մարդը»:
Մենք ամբողջ սրտով կը սիրենք զինք: Կը խոնարհինք իր լեռնակուտակ վաստակին առջեւ ու կը համբուրենք իր Աջը, զոր բացառաբար սուրբ կը նկատենք, նմանողութեամբը Հացեկացի մեծ գիւտարարին Աջին, որովհետեւ այդ աջերը միայն ու միայն սպասարկած են Հայոց Այբուբենին...:
Լ. Շառոյեան (Հալէպ)
Լուսանկարը.- Ձախէն աջ՝ տիկ. Մարիամ Տրամէրեան, տիկ. Սիլվա Կոմիկեան, տիկ. Սիւզան Հատտէճեան (գրագէտին կողակիցը), Ռոպեր Հատտէճեան, տիկ. Գարոլին Հատտէճեան (գրագէտին աւագ հարսը), Բ. շարք՝ Արի Հատտէճեան (գրագէտին երէց որդին), օրդ. Մաքրուհի Յակոբեան (երկարամեայ խմբագրուհի «Մարմարա»-ի) եւ Նայիրա Մկրտիչեան-Սիւզմէ («Մարմարա»ի այժմու խմբագրուհին):
No comments:
Post a Comment