UPPING THE BAR

Vahe H. Apelian

Google-ի Հայերէն թարգմանութիւնը կցոած է ներքեւը։

 

There is no need to go over when and in what context did the PM Nikol Pashinyan talk about “lowering the bar” regarding the negotiations over the status of Artsakh.

His statement became the tinder box that set forth the turn of events that led to the opposition organizing the demonstration that took place on May 1, on Labor Day, which is one of the official holidays of Armenia, a non-workday. The government offices may be closed on Monday given the holiday was on Sunday.

The opposition’s stand can be summed up using the slogan the proponents of the opposition in Los Angeles highlighted in their call for a car rally in support of the opposition in Armenia: “SAVE ARTSAKH. PROTECT ARMENIA. REMOVE NIKOL”.

Three decades of failed leadership culminated in the second Artsakh war on September 27, 2020, that resulted in the killing of some four thousand young men and maiming thousands of others. Sentimental slogans, accusatory nationalism - "I being more nationalistic than thou" - will get Armenia and Armenians nowhere. The stakes are high, and Armenia is caught between Azerbaijani hammer and Turkish anvil with no course other than to resolve the status of Artsakh by themselves.

After three decades of struggle, and after some 10,000 killed, between two Artsakh wars and many casualties in between, the options for Armenia are limited to one and that is what the present government of Armenia I believe is striving to achieve, a special status for Artsakh be it in Azerbaijan. Let us face it, there is no Kosovo like settlement for Artsakh. There is no Ossetia and Abkhazia type settlement for the former Soviet Nakorno Karabagh oblast either. There is no unification of Artsakh with Armenia. And yes, Artsakh is not part of the Russian Federation, nor will it be. There remains the only option for the Armenians, pool their resources to secure a special status for Artsakh in Azerbaijan, which will be an uphill struggle.

In opposing the Nikol Pachinyan’s government’s call for lowering the bar, what does the opposition offer? In opting to upper the bar, the opposition does not offer a road map. In fact, it offers nothing else other the slogan that the car rally in Los Angeles used as a rallying banner: “SAVE ARTSAKH.PROTECT ARMENIA. REMOVE NIKOL”. The Opposition intends to achieve the latter by extreme methods of civil disobedience that boarders to anarchy. In the case of the former two, all it offers are sentimental war cries.

Armenians are known to be indivualistic. They have scored remarkable achievements as individuals but have done poorly in collective working. It may be the time for the Armenians to forgo Mr. so and so, and dwell instead on the Armenian indivualism. Let each one of us ask for ourselves: How high would I have raised the bar for my countrymen that they could overcome? What policy would I have pursued had I been the PM of Armenia? What resources would I have offered to my countrymen to successfully thread along the road map I would offer them to secure the rights of our compatriots on their own ancient land? 

Finally let us brace ourselves for the uphill battle looming in front of us in the coming days and months and if not years. 

May God be with us.

 

 

Google translation:  

Պետք չէ անդրադառնալ, թե երբ և ինչ համատեքստում է վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանը խոսել Արցախի կարգավիճակի շուրջ բանակցությունների «նիշն իջեցնելու» մասին։

Նրա հայտարարությունը դարձավ այն արկղը, որը ցույց տվեց իրադարձությունների շրջադարձը, որը հանգեցրեց նրան, որ ընդդիմությունը կազմակերպեց ցույցը մայիսի 1-ին՝ Աշխատանքի օրը, որը Հայաստանի պաշտոնական տոներից մեկն է՝ ոչ աշխատանքային։ Կառավարության գրասենյակները կարող են փակվել երկուշաբթի օրը, քանի որ արձակուրդը կիրակի էր:

Ընդդիմության դիրքորոշումը կարելի է ամփոփել՝ օգտագործելով Լոս Անջելեսում ընդդիմության ջատագովների՝ ի պաշտպանություն ընդդիմության ավտոերթի իրենց կոչում ընդգծված կարգախոսը. «ՓՐԿԵՔ ԱՐՑԱԽԸ. ՊԱՇՏՊԱՆԵՔ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ. ՀԱՆԵՔ ՆԻԿՈԼԻՆ»:

Երեք տասնամյակների ձախողված ղեկավարությունը հանգեցրեց 2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ին արցախյան երկրորդ պատերազմին, որի արդյունքում սպանվեցին մոտ չորս հազար երիտասարդներ և հաշմանդամ դարձան հազարավոր ուրիշներ։ Սենտիմենտալ կարգախոսները մեղադրական ազգայնականություն, ես ավելի ազգայնամոլ լինելով, քան դու, Հայաստանին ու հայերին ոչ մի տեղ չեն հասցնի։ Խաղադրույքները մեծ են, և Հայաստանը հայտնվել է ադրբեջանական մուրճի և թուրքական կոճի արանքում՝ Արցախի կարգավիճակը ինքնուրույն լուծելուց բացի այլ ճանապարհով։ 

Երեք տասնամյակների պայքարից և մոտ 10000 սպանվելուց հետո, արցախյան երկու պատերազմների և միջանկյալ բազմաթիվ զոհերի միջև, Հայաստանի տարբերակները սահմանափակվում են մեկով, և հենց դրան է ձգտում հասնել Հայաստանի ներկայիս իշխանությունը՝ Արցախին հատուկ կարգավիճակ ստանալը։ Ադրբեջան. Եկեք ընդունենք, որ Արցախի համար Կոսովոյի նման կարգավորում չկա։ Նախկին խորհրդային Լեռնային Ղարաբաղի մարզի համար նույնպես Օսիայի և Աբխազիայի տիպի բնակավայր չկա։ Արցախը Հայաստանի հետ միավորում չկա. Եվ այո, Արցախը Ռուսաստանի Դաշնության մաս չէ, և չի էլ լինի։ Հայերի համար մնում է միակ տարբերակը՝ համախմբելով իրենց ռեսուրսները՝ Արցախի համար հատուկ կարգավիճակ ապահովելու համար Ադրբեջանում, ինչը դժվարին պայքար է լինելու։

Ընդդիմությունը, ընդդիմանալով նշաձողն իջեցնելու Նիկոլ Փաշինյանի կառավարության կոչին, ի՞նչ է առաջարկում. Ընտրելով վերին նշաձողը, ընդդիմությունը ճանապարհային քարտեզ չի առաջարկում: Փաստորեն, այն այլ բան չի առաջարկում այն ​​կարգախոսը, որը Լոս Անջելեսում ավտոերթի ժամանակ օգտագործվեց որպես հանրահավաքի պաստառ. ՓՐԿԵՔ ԱՐՑԱԽԸ. ՊԱՇՏՊԱՆԵՔ ՀԱՅԱՍՏԱՆԸ. ՀԱՆԵՔ ՆԻԿՈԼԻՆ»: Ընդդիմությունը մտադիր է վերջինիս հասնել քաղաքացիական անհնազանդության ծայրահեղ մեթոդներով, որոնք սահմանակից են անարխիային։ Նախկին երկուսի դեպքում այն ​​ամենը, ինչ առաջարկում է, սենտիմենտալ պատերազմական աղաղակներ են:

Հայերը հայտնի են որպես անհատապաշտ. Նրանք ուշագրավ ձեռքբերումներ են գրանցել որպես անհատ, բայց վատ են հանդես եկել կոլեկտիվ աշխատանքում: Միգուցե ժամանակն է, որ հայերը հրաժարվեն պարոն այսինչից և դրա փոխարեն կանգ առնեն հայկական անհատականության վրա։ Մեզանից յուրաքանչյուրը թող ինքն իրեն հարցնի՝ ես որքան բարձր կբարձրացնեի իմ հայրենակիցների համար այն նշաձողը, որ նրանք կարողանային հաղթահարել: Ի՞նչ քաղաքականություն կվարեի, եթե լինեի Հայաստանի վարչապետ. Ի՞նչ ռեսուրսներ կառաջարկեի իմ հայրենակիցներին, որպեսզի հաջողությամբ անցնեի այն ճանապարհը, որը ես կառաջարկեի ապահովելու մեր հայրենակիցների իրավունքները սեփական հինավուրց հողի վրա: 

Վերջապես եկեք պատրաստվենք առաջիկա օրերին մեր առջև սպասվող դժվարին ճակատամարտին: 

Աստված մեզ հետ լինի։