A native son of the USSR reflects

Բնագիրը կցուած է ներքեւը. Attached is my AI aided translation of Tatul Hakobyan’s reflection today on his Facebook page. It is indeed a cause for reflection when outcries are heard against the crossroad for peace initiative to forge peaceful relations with Armenia’s neighbors, even it means re-evaluating, re-examining and interpreting our age old entrenched  understanding of Armenia’s  history. Vaհe H Apelian

 

The Soviet Union consisted of republics that made the union, and of autonomous republics, autonomous regions, and autonomous okrugs.

All the 15 republics of Union of Soviet Socialist Republics became independent as a result of the collapse of the USSR. Armenia was the smallest republic of the union, in terms of territory.

The autonomous republics, autonomous regions, and okrugs were subordinate to the union republics, that made the USSR.

In Transcaucasia, there were:

Three union republics: Armenia, Georgia, and Azerbaijan.

Two autonomous republics: Nakhichevan (within Azerbaijan) and Abkhazia (within Georgia).

Two autonomous regions: the Nagorno-Karabakh Autonomous Oblast (within Azerbaijan) and South Ossetia (within Georgia).

It is regrettable that both in Transcaucasia and throughout the USSR, the only autonomous entity that does not exist today is Nagorno-Karabakh.

All autonomous republics, autonomous regions and okrugs that existed at the time of the collapse of the USSR, exist today, with one or another size and attributes of statehood / sovereignty/  administrative borders. And, most importantly, their people, whether as a minority or a majority, have been preserved. The only one is the Nakhichevan Autonomous Republic, where not a single Armenian remains.

Thus, we Armenians, who boasted that we destroyed the Soviet Union with the Karabakh movement, have lost Artsakh and the Armenians of Nakhichevan.

We can blame Turkey, Azerbaijan and Russia for losing Nakhichevan and Artsakh.

But I want to ask ourselves another question. How and why did all the autonomous republics, regions and okrugs remain; moreover, preserve their ancestral people, and only we Armenians were unable to do?

It's something to think about, something to think deeply about, even if you are irremediably convinced that your misfortune is the Russian, the Turk, and the Azerbaijani, doing.

Բնագիրը՝

 

Գեղջկական մտորումներ

Խորհրդային Միությունը կազմված էր միութենական հանրապետություններից, ինքնավար հանրապետություններից, ինքնավար մարզերից և ինքնավար օկրուգներից: 

Բոլոր 15 միութենական հանրապետությունները ԽՍՀՄ փլուզման ընթացքում և դրա արդյունքում անկախացան:

Հայաստանը միութենական հանրապետություններից տարածքով ամենից փոքրն էր: 

Ինքնավար հանրապետությունները, ինքնավար մարզերն ու օկրուգները գտնվում էին միութենական հանրապետությունների ենթակայության տակ:

Անդրկովկասում կային երեք միութենական հանրապետություններ՝ Հայաստան, Վրաստան, Ադրբեջան,

երկու ինքնավար հանրապետություններ՝ Նախիջևան (Ադրբեջանի կազմում) և Աբխազիա (Վրաստանի կազմում),

երկու ինքնավար մարզեր՝ Լեռնային Ղարաբաղի Ինքնավար Մարզ (Ադրբեջանի կազմում) և Հարավային Օսիա (Վրաստանի կազմում):

Ցավալի է, որ ինչպես Անդրկովկասում, այնպես էլ ամբողջ ԽՍՀՄ տարածքում միակ ինքավար միավորումը, որը այսօր գոյություն չունի, Լեռնային Ղարաբաղն է: 

ԽՍՀՄ փլուզման պահին առկա բոլոր ինքնավար հանրապետությունները, ինքնավար մարզերն ու օկրուգները, պետականության/ինքնիշխանության/վարչական սահմանների այս կամ այն չափերով ու ատրիբուտիկայով և ամենակարևորը՝ իրենց ժողովրդով, լինի փոքրամաասնություն կամ մեծամասնություն, պահպանվել են:

Ու միակը Նախիջևանի Ինքնավար Հանրապետությունն է, որտեղ չի մնացել գեթ մեկ հայ:

Այսպիսով, մենք՝ հայերս, որ պարծենում էինք, թե ղարաբաղյան շարժումով կործանել ենք Խորհրդային Միությունը, կորցրել ենք Արցախը և Նախիջևանի հայությունը:

Նախիջևանը և Արցախը կորցնելու հարցում կարող ենք մեղադրել Թուրքիային, Ադրբեջանին և Ռուսաստանին: 

Բայց ես ուզում եմ այլ հարց տալ մեզ. այդ ինչպես և ինչու բոլոր ինքնավար հանրապետությունները, մարզերն ու օկրուգները մնացին, ավելին՝ պահեցին իրենց տոհմիկ հայրենիքը և միայն մենք՝ հայերս չկարողացանք դա անել: 

Մտածելու բան է, խորը մտածելու բան, եթե անգամ անուղղելի համոզված ես, որ քո դժբախտությունը ռուսը, թուրքը և ադրբեջանցին են:

Թաթուլ. Հակոբյան