Will Arayik Harutyunyan and his associates stay in Artsakh?

A snap shot of Arayik Harutyunyan testifying in Baku prison, Sarkis Mahserejian

 I was reading today about the plight of the Armenian prisoners in Baku and the looming harsh sentences they may get at the conclusion of this sham trial.

I was reminded of the article Sarkis Mahserejian wrote on August 31, 2023, in which he asked, “Will Arayik Harutyunyan and his associates stay in Artsakh, or will they find a way to leave?”.

 My estranged friend posed that question in the brutal partisan article he wrote on August 31, 2023, in which he likened the last-minute change in the Artsakh governance under duress, to a snow ball, hoping that it will roll down to Armenia and take over Nikol Pashinyan led Armenian government. He titled his article, “The snowball that should not melt”

His article was heralded by the diaspora ARF press. “Haierenik” presented it as its primary article.  The publishers of the Aleppo community ARF leaning newsletter “Kanstasar”, found that article to be of interest to its poverty-stricken community and had Sarkis Mahserejian’s article reproduced in  their  newsletter accompanied by the picture depicted below with a smiling Sarkis Mahserejian passport like photo next to a snow ball. 

Much like many other diaspora armchair warriors who spew blinded partisanship in the long established ARF press against the government of Armenia, Sarkis Mahserejian continues his campaign against the government of  Nikol Pashinyan. Surely, Sarkis and the editorial staff members who posted that article, know that Arayik Harutyunyan and his associates did not find a way to leave  Artsakh. Aliev found a way out of Artsakh for them into the Baku prison. 

Arayik Haroutyunyan is languishing in prison in Baku and faces life imprisonment,  Sarkis Mahserejian, the armchair warrior, continues to live in his house, he rarely leaves. 

I attached the response I wrote on September 23, 2023, on one of the darkest hours in recent Armenian history.  

https://vhapelian.blogspot.com/2023/09/the-snowball-that-turned-into-fireball.html

I copied the picture of the snow ball next to Sarkis Mahserjian’s smiling passport picture from the Aleppo “Kantsasar” newsletter, and captioned the original article in Armanian.

https://hairenikweekly.com/?p=57236

Council of Nicaea: 1700th anniversary

The calendar year 2025 is coming to its end. The year marked the 1700^th anniversary of the ecumenical council held in Nicaea, in 325. Every year, during the later part of the year, the Eastern Prelacy of the Armenian Apostolic Church forwards a booklet, to us as well. The 2025 booklet was devoted to the 1700^th anniversary of the Council of Nicaea. I reproduced prelate Archbishop Anoushavan Tanielian’s message about the Council of Nicaea,, and added a few personal notes. Vaհe H Apelian. 

“The Universal Church founded by Christ emerged from three centuries in 313, thanks to Emperor Constantine’s edict of tolerance. Soon after gaining freedom, however, it faced an internal division because of heretical Egyptian presbyter Arius. He refused to believe in the divine nature of Jesus Christ, and rather he confessed him as a created being.

Upon the invitation of Emperor Constantine, 318 patriarchs, theologians, clergymen, and deacons, including Armenian Catholicos Aristakes, took part in the First Ecumenical Council in 325, in the city of Nicaea. They condemned Arianism and formulated the Confession of Faith, which later was expanded, particularly emphasizing that Christ, the Only Begotten Son, is consubstantial with God the Father; in other word He is of the same nature. 

Sectarian movements in all their variants have a common characteristic, they constrict the infinite and divine Deep Mystery to the limits of the human mind. This temptation still exists today, as it did yesterday, and as it will tomorrow.

This is why the holy Council of Nicaea, even though it has 1700 years of history, still serves as a guide to the true faith for the believers of the present and the future. With this goal in mind, the Universal Church, especially during the Divine Liturgy, reaffirms the Holy Trinity, the spiritual unity of the Church, the Body of Christ, and the truth of eternal life, by singing or reciting the Nicaean Creed.

May the 1700^th anniversary of the Ecumenical Council of Nicaea affords the opportunity to every believer to renew and strengthen the true faith, and stay away from the tenets of all sorts of evil movements. Archbishop Anoushavan.”

***

Taking the following into account, may give us a broader appreciation of the Armenians accepting Christianity as their state religion and participating in the Council of Nicaea.

The Armenians accepted Christianity in 301 AD during the reign of king Drtad III, a descendent of King Drtad I, who was crowned king of Armenia in 67 AD by the Roman Emperor Nero, who persecuted Christians and had apostle Paul killed. The language and the culture of the Armenian Arshagouni dynastic court may very well have been Latin. Bear in mind the Temple of Garni in Armenia.

Gregory the Illuminator was of royal blood, and was educated in Caesarea, Cappadocia (modern-day Turkey), where he was raised as a Christian, having been taught in Greek. The formal language of the dynastic Armenian church he founded in 301 may very well have been Greek, as was the anguage at the Council of Nicaea.

According to Armenian historical accounts, Catholicos Aristakes, son of Gregory the Illuminator, who participated in the council of Nicaea, was murdered.

Saint Mesrob Mashdots discovered the Armenian alphabet 80 years after the Council of Nicaea, in 405 AD.

Arshagouni dynasty ended in 428 AD, having ruled Armenia for 400 years as, arguably, Armenia’s greatest kingly dynasty. 

                                                ***

The Nicaean Creed as recited in the Armenian Apostolic Church:

 

Voices from Armenia: Turmoil in Armenia will end one way or another

The church and state turmoil in Armenia, as the saying goes,  is “going to get worst until it gets better.” It will end one way or another. Levon Shirinyan is the founder and the president of the Christian Democratic Party (Քրիստոնեա Ժողովրդավարական Կուսակցութիւմ։» Attached is my AI aided cummunicative translation of the statement he made on his Facebook page and the first comment to his statement. The original comments are attached. Vaհe H Apelian. 

Levon Shirinyan

What is happening in Armenia?

The state asserts its sovereign rights in all spheres of life, over all institutions.

Without exception, we are witnessing the end of the thieving state.

Hello, Armenia.

 

Narek Avetyan

Levon Shirinyan A 4-headed monster has now submitted a bid AGAINST the sovereignty of the country and the sovereign ELECTED government. 

1^st, Kocharyan with his supporters, the rich and the monied. 

2^nd, Samvel Karapetyan with his money, who will also be supported by serious financial backers from Russia. Only one example of the backers, is the Union of Armenians in Russia, with all its resources.

The 3^rd is the Church, with all its material, spiritual, and propaganda resources, and with its sins. 

The 4^th is the resources of Serzh Sargsyan and Levon Ter-Petrosyan, taken together.

At first glance, these 4 heads of the dragon, which also have disagreements among themselves, but are united on this anti-government issue, seem like a powerful force. But when you look at the opposing side, which is super powerful, invincible. It is the citizen of Armenia, with his rights and his APPOINTED government. A people that has chosen the path of sovereignty. In addition to the fact that everything is powerless against the will of the people, this monster has already shown its weakness when, under the will and wrath of the people, it sacrificed two of its 6 heads in Baku prisons (1, to the former leadership of Karabakh, and the 2^nd, Ruben Vardanyan). 

The remaining 4 are also the heads, which the tsar will sacrifice, after using all their resources before defeat. A defeat that he will suffer in the struggle against the will and sovereignty of the people of Armenia.

***

Ինչ է կատարվում ՀՀ-ում?

Պետությունն իր սուվերեն իրավունքներն է հաստատում կյանքի բոլոր ոլորտներում։Բոլոր ինստիտուտների վրա։ 

Անխտիր։

Մենք ականատեսն ենք Գողապետության վախճանին։

Ողջույ'ն, Հայաստան։

Լ.  Շ.

Narek Avetyan

Լևոն Շիրինյան 4 գլխանի հրեշա էս պահին երկրի սուվերենության ու սուվերեն ԸՆՏՐՎԱԾ իշխանության ԴԵՄ հայտ ներկայացրել։ 1֊ը՝ Քոչարյանն իր կողմնակից հարուստներով ու փողերով։ 2֊րդ Սամվել Կարապետյանը իր փողերով, որին կաջակցեն նաև ֆինանսական լուրջ միավորներ Ռուսասստանից։ Միավորներից միայն մեկ օրինակ Ռուսաստանում Հայերի միությունն է՝ իր ողջ ռեսուրսներով... 3֊րդը Եկեղեցին է՝ իր ամբողջ նյութական, հոգևոր, քարոզչական ռեսուրսներով... Ու մեղքերով.... 4֊րդը՝ Սերժ Սարգսյանի ու Լևոն Տեր-Պետրոսյանի ռեսուրսներն ու գործոնը՝ միասին վերցված... Առաջին հայացքից վիշապի էս 4 գլուխը, որոնք նաև տարաձայնություններ էլ ունեն, բայց էս հարցի շուրջ կուռ են, հզոր ուժ է թվում... Բայց երբ հայացք ես գցում հակառակ կողմին, որը գերհզոր է, անպարտելի է։ Դա Հայաստանի քաղաքացին է՝ իր իրավունքներով և իր ՆՇԱՆԱԿԱԾ իշխանության հետ։ Ժողովուրդ, որն ընտրել է ինքնիշխանության ճանապարհը... Բացի նրանից, որ ժողովրդի կամքի դեմ ամեն ինչ անզոր է, այս հրեշն արդեն իր թուլությունը ցույց է տվել, երբ ժողովրդի կամքի ու ցասման տակ, իր 6 գլուխներից երկուսը մատաղ արեց Բաքվի բանտերում ( 1֊ը՝ Ղարաբաղի նախկին ղեկավարությանը, և 2֊րդը՝ Ռուբեն Վարդանյանը) ... Էս 4֊ն էլ են մատաղացու ուլեր, որոնք ցարը կզոհաբերի՝ պարտությունից առաջ օգտագործելով բոլոր ռեսուրսները... Պարտություն, որը նա կրում է Հայաստանի ժողովրդի կամքի ու սուվերենության դեմ պայքարում....

Անմոռանալի Խաչակիրը

 Վահէ Յ Աբէլեան

Շաբաթ 18 Հոկտեմբեր 2008: Աբէլեաններուն տոհմիկ գիւղէն  - Քէորքիւնայէն - շատ շատ հեռու, զոյգ քաղաքներ (Twin Cities) կոչուած քաղաքին  օդակայանին մէջն էի, երբ հեռաձայնով մայրս գուժեց ՃորՃ Աբէլէանին վաղաժամ մահուան գոյժը: Մահը պատահած էր այդ Շաբաթ օրուան վաղ առաւօտեան ժամերուն եւ մարմինը ամփոփուած էր Քէորքիւնայի պապենական գերեզմանատան մէջ նոյն օրը, կէսօրէ ետք՝ յետ արարողութեան Քէորքիւնայի պատմական Հայ Աւետարանական եկեղեցւոյ մէջ: Չէի կրնար պատկերացնել աւելի պատշաճ եւ Ճորճը ամբողջացնող հանգստեան վերջին կայան մը անողոք հիւանդութեան մէջ մաշած իր մարմինին համար: Կարծես ինքն ալ անոր համար կատարած էր իր վերջին ուղեւորութիւնը դէպի իր արմատները: Խաբուսիկ բայց հանգստացնող բան մը ունի Ճորճի թաղման այս իրողութիւնը:

Ձախէն աջ՝ Ճորճ  Ա Աբէլեան, Վահէ Յ Աբէլիան

Սպասման սրահին մէջն եմ դէպի Լոս Անճէլոս ուղեւորութեան համար, ուր այնպայմանօրէն կը հանդիպէի իրեն: Բնականաբար կը պրպտեմ յիշողութիւնս եւ հոն կը գտնեմ զինք ոչ որպէս առօրեայ ներկայութիւն, այլ մեր կեանքին հանգրուաններուն շարանին մէջ: Քէորքիւնայի մէջն է ան, երբ մենք տակաւին պատանիներ կը խաղայինք իրենց ընտանիքին պատկանող Նոֆերենց հռչակաւոր մանկանային – ձիթհանին - շուրջ: Աւելի ուշ, Հալէպի մէջ, երբ ես որպէս սկաուտ Պէյրութէն կը մասնակցէի ՀՄԸՄ մարզական խաղերու տողանցքին, կը հանդիպէի Ճորճին: Տարիներ վերջ Պէյրութ ենք ուսանողական մեր տարիներուն, ուր արդէն ցոյց կու տար կուտակուած ազգասիրութեան մը իւրայատուկ եռանդ: Եւ վերջապէս  Լոս Անճելոս է եւ տակաւին պատնէշի վրայ՝ իբր հեռատեսելի “Գիրքերու Հետ” շաբաթական յայտագիրով, որ վարեց տասնամեակ մը՝ պատգամելով իր եղէգնեայ գրիչովը:

Կային, չկան՝ –  Ա. Կարգ՝Վէրոնիկք (Շամմաս) Աբէլեան, Ճուլիա (Պոյատճեան) Շամմաս,, Նոֆէր Աբէլեան։

Կային, չկան՝ - Բ. Կարգ՝ Վարդուհի (Hamstra), Արաքսի (Jeanbart), Աշոտ, Ճորճ, Հրաչ Աբէլեաններ։

Բ. կարգ՝ վերջինը աջին՝ Յասմիկ (Աբէլեան) Քիլաղպեան

Այսպէս Ճորճը բնակեցաւ Քեսապ, Հալէպ, Պէյրութ, Լոս Անճելոս. բայց միշտ ապրեցաւ բիւրեղացած իր հայ ներաշխարհէն ներս: Չեմ գիտէր բնութեան ո՞ր դասաւորումը այսքան հայրինասիրութիւն կուտակած էր այս տղուն հոգիէն ներս, չըսելու համար  հայրենապաշտութեամբ բեռնաւորած էր զինք, որպէս խաչ մը, որ տառացիօրէն ուսամբարձ շալկեց Ապրիլ 24-ին, 1972-ի հաւաքական հետիոտն ուխտագնացութեան ընթացքին, Անթիլիասի վանքէն դէպի Պիքֆայայի բարձունքին վրայ գտնուող Մեծ Եղեռնի յուշարձանը: Հայաստանի անկախութենէն ետք կրկին անգամ կատարեց խաչակրութիւն մը դէպի Գարիգին Նժդեհի շիրիմը որպէս ուխտագրացութիւն:

 Ճորճը չկրցաւ տեսնել ազգային տոհմիկ արժէքներով բիւրեղացած հայախմբումի իրողութիւնը իր պատմական հողերուն վրայ: Սակայն բախտաւորութիւնը ունեցաւ ապրիլ անոր անհատական եւ մտերմիկ իրողութիւնը, յանձին Հալէպի մէջ ծնած, հայկական տոհմիկ ընտանիքի մէջ հասակ առած, Շաքէ անունով հայ աղջկայ մը մօտ, որ դարձաւ Ճորճի կեանքին հարազատ եւ անձնուռաց ընկերակիցը մինչեւ վերջ:

 Այսպէս,  Ճորճի բովանդակ կեանքը ազգային հաւաքական իտէալին որոնումը եղաւ, հեռատեսիլին վրայ իր պատկերացումովը, որպէս տաճար մը կառուցուած անխարդախ արժէքներու վրայ, ուր կմախքացած հայորդիներ պիտի հաղորդուէին այդ իտէալներով, վերակենդանանալու համար: Հաւատալ կ՚ուզեմ որ այդ ձգտումին գնահատանքը ապրեցաւ իր  վերջին տարին: Կը հաւատամ այդ եղաւ այն պահուն, երբ, հեռատեսիլի կայանի վրայ, հայ երիտասարդ եւ երիտասարդուհի մը զինք հրաւիրեցին ըլլալ, հայ երիտասարդութեան պատգամաբերը 2008-ի Ապրիլ 24-ի առթիւ քաղաքական հաւաքին, իրեն յանձնելով գնահատագրի տախտակ մը:

 Ես մեր իրողութեան մէջ չեմ հանդիպած նման ինքնաբուխ գնահատանքի, այդ ալ հայ երիտասարդութեան կողմէ, մէկու մը, որ ո՛չ ուսուցիչ է, ո՛չ կրօնական կամ կուսակցական, եւ հետեւաբար չի պատկանիր որեւէ միութեան մը՝ ըլլայ այդ կրթական, մշակութային, կրօնական կամ քաղաքական: ԱՆ ինքնատիպ անձ մըն է իր ուրոյն համոզումներով, անսակարկ ազգասիրութեամբ մը տոգորուած եւ բացարձակապէս խիզախ:

Մահուընէ քանի մը ամիսներ առաջ, իր շրջապատը զուարթացնելու տրամադրութեամբ, այսպէս արտահայտուեցաւ. «Ես արդէն անդի աշխարհին հետ կապի մէջ եմ, ամէնքն ալ հոն են: Հետեւաբար այս ագգին մազին անգամ դպչողը թող չկարծէ որ ինձմէ ազատած է»:

Կեանքին եւ գործին կառչած այս տղուն հրամայականը ազգասիրութիւնն էր ամէն բանէ առաջ եւ ամէն բանէ վեր: Այդպէս ալ տառացիօրէն մնաց մինչեւ իր մահուան սեմին, ինչպէս կը վկայէն իր կինը Շաքէն եւ եղբայրը Աշոտը: Երբ ան մահուան սեմին էր եւ ուժասպառ, գերմարդկային ճիգով մը Քէսապէն շուրջ 100 քիլոմեթր անդին, արաբացած եւ իսլամացած գիւղ մը գնաց զգաստութեան բերելու համար գիւղացիները իրենց հայ տոհմիկ ժառանգութեանը:

Ճորճ Ա Աբէլեանին շիրիմնաքարը՝ Քէօրքիւնա
Աշօտ եղբորը յղացումը

Սիրելի եւ անմոռանալի Ճորճ: Ահաւասիկ տարիներ      անցան վաղաժամ մահուանէդ ի վեր: Այժմ դուն շրջապատուած ես քու հարազատներովդ եւ պատսպառուած Քէորքիւնայի դարաւոր կաղնիին հովանիին տակ որպէս յիշատակ եւ որպէս օրինակ որ կարելի է, թէեւ ալեւորած եւ ալեհեր, կառչած մնալ ազգային իտէալներուն ինչպէս դուն ըրիր քու բովանդակ կեանքիդ ընթացքին:

Ճորճ Աբէլեան ուխտացնացութեան Գարեգին Նժդէհի շիրիմը
խուստուփ լեռ, Հայաստան

Render to Caesar the things that are Caesar's

Vaհe H Apelian 

 

Armenians celebrating Independence Day on September 21, 2018. 
Pictures courtesy J. Urban

I quote the following from an article Stepan Piligian recently shared: “It is disingenuous to support Karekin II simply because of dislike of the prime minister, especially when concerns about the Catholicos’ leadership have been voiced for decades. While this does not justify government interference in the elections, the church’s failure to address internal issues has contributed to this confrontation. We cannot afford to let this conflict devolve into a national debate over who is correct.” (Weekly December 4, 2025 - Searching for solutions to the church-government crisis requires transparency).

Indeed so, but as far as I am concerned, it was catholicos Karekin It who breached the constitution causing the constitutionqal crisis. He cast the stone first.

We must also accept that the state is not against the Armenian Church and not even against the Armenian Apostolic church. We must accept that the Armenian church is also Armenian Catholic and Armenian Evangelical Churches; and furthermore, that the Armenian Apostolic Church rests on four independent administrative pillars. The Armenian government is in conflict with Catholicos Karekin II and the Etchmiadzin ecclesiastical hierarchy and not with catholicos of the Cilician See seated in Antelias and not with the two patriarchs, one seated in Jerusalem and the other in Istanbul.

Of course, this is not a matter of a personal conflict between the prime minister Nikol Pashinyan and catholicos Karekin II, although and surely, their personalities play a definite role in the conflict, but the real issue is a constitutional matter. 

As far as I am concerned, it was the Etchmiadzin church hierarchy that breached its constitutional contract and hence triggered the ensuing crisis. To substantiate and bolster my claim I cite the following political posturings of Etchmiadzin hierarchy.

 After Armenia was defeated and capitulated in the disastrous second Artsakh war, or the catastrophic 44-Day War, Catholicos called for the resignation of the prime minister Nikol Pashinyan, whom the citizens of Armenia had overwhelmingly elected in December 2019.  

Nikol Pashinyan resigned as Prime Minister of Armenia on April 25, 2021, to trigger early parliamentary elections to resolve the political crisis, though he continued as acting PM until the new government was formed after the June 2021 elections.  But, the citizens of Armenia reelected him in June 2021.  However, the catholicos did not rescind his call for the PM’s resignation. On the contrary, the catholicos Karekin II qualified his call pontifical – Hayrabedagan. That is to say open ended and remains in force until the PM’s resignation is brought about. 

Not only the Catholicos did not rescind his call, he tacitly approval Archbishops Galstanyan, to wage an insurrection against the democratically elected government, calling it a holy struggle, Srpazan Baykar,– Սրբազան Պայքար. During the insurrection. in May 2024, Archbishop Bagrat Galstanyan issued a deadline for the Prime Minister Nikol Pashinyan to resign, giving Pashinyan a short ultimatum, initially one hour, then extended it.  In the same breath, Archbishop Bagrat Galstanyan became a candidate for Prime Minister of Armenia backed by the opposition and naturally supported by catholicos Karekin II.

It such actions do not constitute a breach of constitutional contract, what would it take to breach the constitution? 

I believe, catholicos Karekin II and the Etchmiadzin ecclesiastical hierarchy forfeited the  the Article 17 of the Constitution, that spells out that “The freedom of activities of religious organizations shall be guaranteed in the Republic of Armenia.. Religious organizations shall be separate from the State.” 

It is the duty of the government of Armenia to see that the constitution is upheld. And it also is the right of the citizens of Armenia to see that the catholicos seating in Etchmiadzin upholds the constitution and acts according the well-known biblical command, "Render to Caesar the things that are Caesar's, and to God the things that are God's"(Romans 13:7).

The Caesar is the Constitutional Armenian State, to which both the church and state should conform.

 

 

  

 

 

 

 

 

Let the church bells ring

Vaհe H Apelian

The title of this blog is a quote from Raffy Aldhaldjian’s post on September 30, 2023. The sentence reads as follows: “We are alone and must rely only on our own strength. Let the church bells ring.” I have attached a screenshot of his text below, in my blog.

September 20, 2023, is a deeply significant and somber date for Armenians, marking the day the self-declared Republic of Artsakh (Nagorno-Karabakh) agreed to a ceasefire brokered by Russia that effectively led to its military defeat and dissolution.

Five years ago, on September 27, 2020, Azerbaijan launched a large-scale blitzkrieg attack on Armenia supported Artskah, marking the start of the Second Nagorno-Karabakh War.

Throughout those five years, Catholicos Karekin II remained silent and did not have the bells of Etchmiadzin ring. He remained silent throughout the conflict to this day. Simply said, Baruyr Sevag’s “Un-silence-able Belfry” (Անլռելի Զանգակատուն), have been silent under Catholicos Karekin II, when the nation needed it most. I am not speaking figuratively but in actuality. 

The silence of the Catholicos seating in Etchmiadzin and not come in defense of the government the people of Armenia elected to lead them with their consent, is simply inexcusable.

To make my point I cite the following momentous events during the last five years, when the bells of Etchmiadzin should have rung in moral support of the Armenian state waging an existential war, but did not and remained silent; and when Catholicos Karekin II should have stepped out in support of the State of Armenia in  existential war, Catholicos Karekin II did not..  

Catholicos Karekin II and the bells of Etchmiadzin remained were silent on October 29, 2020.

Five weeks into the war, on October 29, 2020, Artsakh President Arayik Harutyunyan addressed the nation from the Ghazanchetsots Church in Shushi, declaring that Shushi, the "beating heart of all Armenians" is waging an existential battle.  In his address, he emphasized that, the enemy's main goal was to occupy Shushi. Loosing Shushi meant loosing Artsakh.  the Armenian people needed to unite and directly participate in the city's defense. The address was delivered at a critical period. The fact that the address was delivered from the Ghazanchetsots Church, made it evident that the 2020 Nagorno-Karabakh War, had entered a very critical phase. 

The bells of Etchmiadzin and the catholicos Karekin II remained silent.

                                                    ***

Catholicos Karekin II and the bells of Etchmiadzin remained were silent on September 20, 2023

Raffy Aldahaldjian's post on September 20, 2023

                  September 20, 2023, is a deeply significant and somber date for Armenians, marking the day the self-declared Republic of Artsakh (Nagorno-Karabakh) agreed to a ceasefire brokered by Russia that effectively led to its dissolution and eraser of thousands of years of Armenian presence in the region. “We are alone and we should rely only on our strength. Le the bells of the church ring”.

The bells of Etchmiadzin and the catholicos Karekin II remained silent.

                                                    ***

The catholicos and the bells of Etchmiadzin were silent on June 3, 2023

On June 3, 2023, the PM of Armenia flew to Ankara to attend the celebration of Erdogan’s election. When I saw his picture of the PM in the enemy’s den, I could not bring myself to remain silent, and posted  on my Facebook page, “May God help the Prime Minister of Armenia Nikol Pashinyan and give me him fortitude, courage in pain and in adversity, as he deals with powerful, arrogant, SOBs. Asdouatz hedt varchabed - Աստուած հետդ վարչապետ”.

The bells of Etchmiadzin and the catholicos Karekin II remained silent.

                                              ***

The catholicos and the bells of Etchmiadzin were silent on June 20, 2025

On June 20, 2025, the PM of Armenia paid an official visit to Türkiye at the official invitation of the president Erdogan. I expected if not only the bells of the Armenian Church ring, but surely the church would render prayer services for a safe trip and successful conclusion of that historic meeting.

Catholicos Karekin II and the bells of Etchmiadzin remained silent.

                                                                    ***

BUT, the Catholicos had the Bells of Etchmiadzin ring against the Armenian State!

But I would like to note the following exception. The bells of Etchmiadzin did ring under Catholicos Karekin II, but AGAINST the Armenian state

On June 27, 2025, Etchmiadzin, surely at the request of Catholicos Karekin II, Etchmiadzin rang its bells against the State of Armenia. It happened, when masked officers from National Security Service (NSS) of Armenia gathered at the Mother See of Holy Etchmiadzin to detain Archbishop Mikael Achabahian, who is the Primate of the Shirak Diocese of the Church of Armenia. The archbishop surrendered to the authorities without incident. 

                                                ***

. We have been running our own state since September 21, 1991. It is expected that the emerging nascent state of Armenia, will have its trials and tribulations that we need to overcome.

 Catholicos Karekin II does not have the temperament, the character, to toil hand in hand with the Armenian State to secure for posterity, a free, independent, and a democratic republic. Apparently, the interests of Catholicos Karekin II and the influential segment of high-ranking clergy in Etchmiadzin lie elsewhere; to secure for themselves unconstitutional power, be it with the  collusion of foreign powers.  

Let the church bells ring for Armenia.

 

 

 

 

 

The vengeful brave fedaye will never mistreat women.

Vaհe H Apelian

Կանանց երբէք ձեռք տալու չէ վրէժխնդիր քաջ ֆէտան

The vengeful brave fedaye will never mistreat women.

The quoted passage is from a well known song, at least in ARF circles, about Khanasor Expedition. In my youth as a member of ARF affiliated youth organizations, I too have joined in singing that song. It appears that Khanasor Expedition was also celebrated on the East Coast United States. I was pleasantly surprised when I read the following about Armenian picnics: «For many years, the Providence ARF has held a picnic to honor the memory of the “Khanasor Expedition,” a retribution led by ARF fedayees against the marauding Mazrik Kurdish tribe in 1897.» ( Stepan Piligian, Weekly, July 17, 2025).

But I am astounded to read the ARF press make room for deragotary remarks hurled at Anna Hakobyan, prime minister Nikol Pashinyan's significant other. I used that term purposely, not to make room for comments about her or his marital status. "Significant other" was a commonly used term during my  employment, for social get together, as co-workers or colleagues do and did. I am particularly disturbed when I come across derogatory comments in the Weekly, or for that matter in Hairenik as well, simply because Weekly's experience runs deep on the East Coast U.S., where more than any other Armenian communities I know, there are second, third generation or even forth generation Armenian Americans whose education and experience, I expected would have shaped the Weekly to be more in tune with the current social norms and set standard for verbiage in the ARF press worldwide. I will be amazed to learn that there are Weekly readers who do not have in their larger family social circles, young men and women cohabiting. The all knowing AI tells me that approximately 40% of births in the United States are to unmarried women. Of course it varies from region to region. 

I happened to be watching the prime minister Nikol Pashinya explain  about his marital status. Some news outlets reportedit it as well. I quote from such reports because they reflect what I heard. The prime minister said,  “Back in the 1990s, when I was engaged in opposition political activities, I fully expected to be arrested, prosecuted, and have my assets confiscated.” “The only reason I chose not to marry was to protect my family.” He continued on elaborating and said: “I knew what could happen to me. I wanted my children to at least have a home. That’s the only reason we’re not officially married.» Anna Hakobyan commented too and said they have been together since she was 17 years old. Let us face it, had the people of Armenia not stood by Nikol Pashinyan during the Velvet Revolution, he would have been languishing in jail now. He was imprisoned for 1 year and 11 months for his role in the 2008 post-election protests and was released in May 2011.

The fact of the matter is that Nikol Pashinyan and Anna Hakobyan have been together long enough to claim that they have a sold family. I quote and let the reader update their ages: «Nikol Pashinyan has four children: a son, Ashot, who was 18 in March 2018, and three daughters. The youngest daughter, Arpi, was celebrated on her 5th birthday on August 2020, meaning she was 5 at that time.» 

When it comes to legal marriage, my maternal grandmother was also not legally wed.

My paternal and maternal grandparnts were orphaned survivors of the genocide. My maternal grandmother did not legally marry. She was socially married in their make shift camp near a town in Syria called Deir Atiyah. Some of the Kessabtsis were lucky enough to be driven there and to surrounding towns, instead of to Deir ez-Zor, in Syria. 

My grandmother Karoun was hardly 15 years old when she was driven for extermination with her father Hanna Apelian, mother Anna (nee Boymoushakian), her sister-in-law Anna Apelian (nee Tititizian), and Anna's surviving son James Apelian (see note). When the rest of her immediate family died due to exhaustion and disease, her relatives arranged her to mary the eligble bachelor Khacher Chelebian, from keurkune, Kessab as well. Her brother-in-law to be, who was known for his piety, married them.

They,  along with the remaining survivors managed to return to Kessab in 1918. She may have been married in that year as well.  At that time, Syria was a French protectorate, altough for the first two years Kessabtsis ran their own independent mini republic. When the French left, Kessab was incorporated back to Turkey, as it was always part of the Ottoman Empire. But later on, upon the appeals of the  survivors to the European occupation focres, Kessab was included in Syria. 

Their marriage did not last long in that convoluted period of history. Their eldest,  my late uncle Antranig Chalabian was eight years old when his father, my grandmother's husband died on February 1, 1930, due to «pneumonia», if not,malnutrition. I am not sure at what point did she have her marriage registered or if they did. Her children, my mother and her two brothers were Syrian nationals in their adult lives.

Note: As to young James Apelian, he was the father of the late Kevork George Apelian, who is the author of «Anna the Bride» and «Martyrdom for Life» books that have been translated in several languages (https://vhapelian.blogspot.com/2022/01/anna-bride-and-her-grandson.html)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Points to Ponder: Building the Armenian state, Levon Shirinian - 2 -

 

“A normal person shivers when he remembers that the country, which was in a state of war and semi-blockade, was handed over for decades to a huge horde of vampires, as president-prime minister-general-bishop and I don't know what other poisonous officialdom.

Indeed, the Armenian revolution stopped the creeping march of death.

However, the problem lies in leading real processes of transformation in new times.”

***

“The rule of the bandit for nearly 30 years, can be viewed as years of the vampires feasting and banditry.”

Levon Shirinyan

Christian Democratic Rebirth Party

November 30, 2025

 

 

Բնագիրը՝

Նորմալ մարդու մարմնով սարսուռ է անցնում, երբ հիշում է ,որ պատերազմական վիճակում գտնված ու կիսաշրջափակված երկիրը տասնամյակներով հանձնված է եղել   գ ա ն ձ ա գ ո ղ-վ ա մ պ ի ր ն ե ր ի   ահռելի մի ոհմակի, որպես նախագահ-վարչապետ-գեներալ-եպիսկոպոս և չգիտեմ էլ ինչ  զահրումար պաշտոնեության։

Հիրավի, հայկական հեղափոխությունը կասեցրեց սողացող մահվան երթը։

 Սակայն խնդիրը նոր ժամանակներում վերափոխումների իրական գործընթացներով առաջնորդելու մեջ է։

***

Գողապետության շուրջ 30 տարին կարելի է դիտել  գ ա ն ձ ա գ ո ղ   վ ա մ պ ի ր ն ե ր ի խրախճանքի տարիներ։

Լևոն Շիրինյան