V.H. Apelian's Blog

V.H. Apelian's Blog

Tuesday, October 19, 2021

ԱՔԻԼԼԷՍԵԱՆ ՄԵՐ ԽՈՑԵԼԻ ԳԱՐՇԱՊԱՐԸ

 ԱՔԻԼԼԷՍԵԱՆ ՄԵՐ ԽՈՑԵԼԻ ԳԱՐՇԱՊԱՐԸ

 

Դոկտ Աբէլ Քհնյ. Մանուկեան



«Բոլոր ժամանակներու ամենամեծ օդային զօրավարժութիւնները – Օդային ուժերու երկշաբաթեայ ռազմավարժութիւններ եօթը երկիրներու մասնակ­ցու­թեամբ»։ Հրէական լրատուամիջոցներ այս եւ նման խորագրերով կը հա­ղորդեն հրէա­կան պետութեան հիմնադրումէն ի վեր ամենամեծ ու ժամանա­կակից այն օդային զօրավարժութիւններուն մասին, որոնք մեկնարկած են անցեալ Կի­րակի՝ 17 Հոկտեմբեր 2021-էն սկսեալ։ Արդարեւ, Իսրայէլ այս զօ­րավարժու­թիւնները երկու շաբաթ տեւողութեամբ կ’իրականացնէ եօթը բա­րեկամ եր­կիր­­ներու ռազմական լաւագոյն օդաչուներուն հետ, որոնք ժամա­նած են Գեր­մանիայէն, Իտալիայէն, Անգլիայէն, Ֆրանսայէն, Հնդկաստա­նէն, Յունաս­տա­նէն ու Ամերիկայի Միացեալ Նահանգներէն։ 

 

«Կ’ապրինք շատ բարդ տարածաշրջանի մը մէջ, ուր Իսրայէլի պետութեան համար վտանգները Կազայի հատուածէն, Լիբանանէն, Սուրիայէն, Իրանէն օր ըստ օրէ աւելի սպառնալից կը դառնան», ըսած է Իսրայէլի ռազմօդային ուժերու հրամանա­տար գեներալ-մայոր Ամիկամ Նորկինը՝ զօրավարժութիւն­ները մեկնարկելէ առաջ։ Ան յատկապէս շեշտած է, թէ «Ներկայ իրավիճակին մէջ միջազգային այս զօրավարժութիւն­ներուն իրականացումը,– պահպանե­լով հանդերձ մեր գաղտնի եւ ռազմական ազդու գործողութիւնները բոլոր ճա­կատներուն վրայ,– ունի ռազմավարական գերակայ նշանակութիւն եւ լայն ազ­դեցութիւն մը Իսրայէլի ռազմօդային ուժերուն, ընդհանրապէս Իսրայէլի զինուժին եւ Իսրա­յէլի պետութեան վրայ»։

 

Սոյն զօրավարժութիւններուն նպատակն է,– յայտարարած է Իսրայէլի ռազ­մօդային ուժերու հրամանատարութիւնը,– ամրապնդել միջազգային ռազ­մա­վարական համագործակցութիւն՝ միասնաբար իւրացնելով չորրորդ եւ հին­գերորդ սերունդի ռազմական օդանաւերու եւ գերժամանակակից ճար­տա­րարուեստի ներգրաւումը, իրագործելու համար համատեղ ռազմավարական թռիչքներ տարբեր սպառնալիքներու դէմ։ 

 

Գեներալ-մայոր Ամիկամ Նորկինը սոյն զօրավարժութիւնները որակած է որպէս «բեկում» մը արհեստագիտութեան, վերապատրաստութեան բարձր որակի եւ մասնակից երկիրներու թուաքանակին առումով։ Երկշաբաթեայ զօ­րավարժութիւններուն ընթացքին մասնակից օդային ուժերը պիտի իրա­կանացնեն նախ բացառապէս օդային, ապա միաժամանակ օդային եւ ռազ­մադաշտային մարտեր՝ նկատի ունենալով յաղթահարելու երկրէն դէպի եր­կինք արձակուող գերարդիական հրթիռներու վտանգը եւ թշնամիի տարած­քին մէջ հնարաւոր հակահարուածներ դիմագրաւելու կարելիութիւնները։

 

Համաձայն հրէական մամուլի հաղորդած տեղեկութիւններուն, Իսրայէլի ռազ­­մօդային ուժերը երկու տարին անգամ մը նման զօրավարժութիւններ կը կատարեն՝ զգաստ պահելու համար իրենց մարտունակութիւնը, փորձար­կե­լու համար տեղական եւ միջազգային մակարդակով ձեռք բերուած արհես­տա­գիտու­թեան նորագոյն նուաճումները, նաեւ, ամենակարեւորը, հնարա­ւո­րութիւննե­րուն առաւելագոյն չափով պաշտպանուած պահելու համար Իս­րա­յէլի պե­տութեան օդային տարածքը։ 

 

Արցախեան 44-օրեայ պատերազմին ընթացքին հայ զինուորը, ի տես համայն աշխարհին, ցոյց տուաւ օրինակելի մարտունակութիւն մը, քաջութեան եւ անձ­­նազոհու­թեան գերազանց ոգիի մը դրսեւորման վկայութիւնը, յաջո­ղա­պէս պաշտ­պանելով Մռաւեան լեռներէն մինչեւ Արաքս գետ երկարող ռազմա­ճակա­տային գիծը։ Սակայն պարզուեցաւ, որ դժբախտաբար մեր երկինքն էր ան­պաշտպան։ Աքիլլէսեան մեր խոցելի գարշապարը դարձաւ ան, որուն գլխա­ւոր հետեւանքով ոչ միայն ինկան մեր բիւրաւոր եւ անմահանուն երի­տա­սարդ­ները հայրե­նիքի պաշտպանութեան արիւնաներկ բագինին վրայ, այլեւ կորսնցուցինք նաեւ մեր հայրենեաց հողատարածքէն կարեւոր բաժին մը։ Թշնամիին հետախու­զութիւնը կրցեր էր ճանչնալ հայկական բանակին այդ ճակատագրական բաց­թողումը, ուստի տարիներ շարունակ թրքական եւ հրէական գերարդիական ԱԹՍ-ներ գնելով նախապատրաստուեր էր սանձա­զերծելու պատերազմը ընդ­դէմ Արցախի, ի վերջոյ նաեւ Հայաստանի։

 

Բարձրարժէքօրէն միանգամայն գնահատելի է, որ հայ ժողովուրդին մեծա­գոյն հարստութիւնը իր մշակութային ժառանգութիւնն է, քաղաքա­կրթու­թեան այն անգնահա­տելի արժէքը, որ դարեր շարունակ ստեղծագործած է եւ հիմա ալ իր գիտակցութեան ու էութեան բովանդակ ներդրումներով կը ստեղ­ծագործէ իրեն եւ ընդհանրապէս քաղաքակիրթ մարդ­կութեան բարիքին հա­մար։ Բայցազգովին պէտք է դասեր քաղենք մասնաւորաբար Արցախեան պա­տերազմի աղէտալի արդիւն­քէն ետք, ու ամենակարեւորը՝ պէտք չէ թե­րանանք ըլլայ ռազմադաշտի, ըլլայ օդային եւ ջրային սահմանագիծի անխո­ցելիութեան մէջ։ Խաղաղասիրութիւնը, արդարեւ, գերագոյն առաքինութիւն է, սակայն կեանքն ու պատմական փորձը ցոյց կու տան, որ խաղաղութիւնն ալ կախուած է ուժի եւ սպառազինութեան գերակայութենէն։ Մեր հայրե­նի­քին սահման­ները ամէն­ուրեք են, թէ՛ մշակութային ինքնութեան եւ թէ՛ աշ­խարհագրական տա­րածքներու առումով, որոնք անվտանգութեան եւ պաշտ­պանութեան կայացման լուրջ եւ հիմնական մարտա­հրաւէրներու առջեւ կը գտնուին։ Հե­տեւաբար հրամայա­կան պահանջք մըն է, որ այսուհետեւ ազ­գովին մեր գո­յա­պայքարի առաջնա­հերթ նպատակներէն մէկը դարձնեք ունե­նալու նաեւ գե­րա­­զանց միջոցը՝ պահե­լ, պաշտպանել եւ զար­գացնել կարենա­լու հա­մար մեր ստեղծագործած մշակու­թային արժէքները ա­նարգ թշնամինե­րու ոտնձգու­թիւն­ներուն դէմ։ 

No comments:

Post a Comment