Democracy in a nutshell

Բնագիրը կցուած է։ The attached is my translation of Vartan Tashjian’s post on his facebook page on February 4, 2025. He had translated it from Arabic, and has transliterated the Arab author’s name as noted in his translation I posted in its entirity. Vahe H Apelian

 

Courtesy Nairi.com

We were sitting around the dinner table: myself, my six siblings, my mother, and my father.

My father said to us, “tomorrow is your day off. Where should we go? Should we visit your maternal uncle or paternal uncle’s family? 

We all agreed to go to my paternal uncle’s house, except for my mother, who said, “We’ll go to your maternal uncle’s house.” But since the majority chose our paternal uncle’s house, the matter was settled.

When we woke up the next morning, we found our mother happy. “Come on, change your clothes so we can go to your maternal uncle’s house,” she said. 

But my father didn’t even look at us. He pretended to be reading the newspaper and didn’t care about the matter.

From that day on, I understood that democracy is a lie, and that issues are decided in dark rooms, oblivious to the wishes of a sleeping people.

 

Բնագիրը՝

Ընթրիքի սեղանին շուրջն էինք՝ ես, վեց քոյրերս, մայրս ու հայրս։

Հայրս ըսաւ. «Վաղը ձեր արձակուրդի օրն է։ Ո՞ւր պիտի երթաք, հօրեղբօրդ տունը՞ թէ մօրեղբօրդ տունը»։

Բոլորս համաձայնեցանք երթալ հօրեղբօրս տուն, բացի մօրմէս, որ ըսաւ. «Մօրեղբօրդ տունը պիտի երթանք»։ Բայց որովհետեւ մեծամասնութիւնը հօրեղբօրս տունը ընտրեց, հարցը լուծուեցաւ։

Ուրբաթ առաւօտեան երբ արթնցանք, գտանք մեր մայրը՝ ուրախ. «Եկէ'ք, զգեստները փոխեցէք, որպէսզի երթանք ձեր մօրեղբօր տունը», ըսաւ ան։ Իսկ հայրս մեր կողմը չնայեցաւ իսկ. ձեւացուց թէ թերթ կը կարդար ու այս հարցին հետ կապ չունէր։

Այդ օրէն ես հասկցայ, որ ժողովրդավարութիւնը սուտ է, եւ որ հարցերը կը կարգադրուին մութ սենեակներու մէջ, անտարբեր` քնացած ժողովուրդի ցանկութեան։

Ահմէտ Խալետ Թաուֆիք