"Defeat" (Պարտություն)

 Բնագիրը կցուած է։ “Defeat” (Պարտութիւն) is a book that was published recently. It lists four authors. Avo G. Boghossian is reading the book and posted several passages from the book and his impressions reading the book. I reproduced the passages from the book he posted and his impressions reading the book and translated it with aid of Google translate with minimal intrusion to keep the authenticity of the text.  The original passages are also included. The book appears to be a serious study of the 44 days long second Artsakh war  Armenia lost, that will haunt us for ever. Vaհe H Apelian

“It is a book by Viken Chiterian, whose presentation was held a few days ago. The book sheds light on the reasons for the defeat in the 44-day war, among which there is also a political motive according to the author. There were internal political currents that supported the defeat. I will read and find out.”

Avo G Boghossian

***

“In Armenia, decision-makers are exclusively male. In the context of this article, 30 out of 31 interviewees were male. The only female interviewee was a public relation, i.e. non-executive, official. The war and defeat of 2020 is also a profound failure of the Armenian patriarchal system, with its excessive macho self-confidence and lack of self-criticism. This culture continues even after the disastrous defeats of 2020 and 2023. The participation of women in the leadership processes in Armenia’s political and military structures will only increase pluralism and critical thinking.”

Vicken Cheterian

“Defeat”

***

“We also do not have the military history of the First Karabakh War, and the prevailing beliefs of the Armenian political and military elites about victory in the first war were far from the facts.”

Vicken Cheterian

“Defeat”

***

“The Armenian armed forces emerged during the First Karabakh “War as self-defense detachments created at the village and district levels and under the centralized leadership of the Military Committee in the summer of 1992. And how did it happen that these mobile, agile and fast-learning forces turned into a heavy, centralized, bureaucratized, regimental-style army? When did this transformation take place? Why was Armenia unable to find asymmetric solutions to Azerbaijan’s manpower, weapons and military training advantages? Why did the Armenian side not use its advantages during the war: defensive positions, mountainous terrain, buffer zone, etc.?

“The Armenian leadership neither studied nor learned lessons from the specific battles of the First Karabakh War, for example, the Battle of Shushi in 1992” : “We did not study the experience of the First War, we did not have it written in documents.

One example of the Soviet-style, top-down inflexible behavior of the Armenian armed forces, the use of long convoys and military trucks to deploy forces on the front line, when the enemy had complete control from the sky, observed these movements and could target them using several methods. “The majority of our losses, that is, 4,200 to 3,000, occurred when they were in convoys of heavy trucks,” believes Tigran Hovhannisyan, a former Armenian military attaché. “Only in the last two weeks was the movement of personnel in convoys stopped.”

Vicken Cheterian

“Defeat”

***

“The competence of the Armenian military was also low. Several of our interlocutors said that the training they received at Armenian or Russian military academies was inadequate or that they could buy a diploma without attending classes. An officer from the Military Aviation Institute said that “there were few students who really studied.” Others said that it was possible to obtain military ranks at Russian academies without attending classes.”

Vicken Cheterian

“Defeat”

***

“The number of Azerbaijanis who graduated from Turkish military schools in 2019 was already estimated at 18,000.”

Vicken Cheterian

“Defeat”

***

“On September 21, 2016, a military parade in Yerevan showcased several new weapons, including Iskander missiles and BUK anti-aircraft missile systems. The BUKs were apparently brought from the Russian military base in Gyumri, painted in Armenian colors, and then returned to the Russian side. Such actions might temporarily appease the Armenian public, but for foreign observers with serious intelligence capabilities, it was only a matter of days before they could be exposed.”

Vicken Cheterian

“Defeat”

***

“Armenia had no external intelligence it could rely on, and this was also one of the main failures that led to the defeats.”

Vicken Cheterian

“Defeat”

***

“Reading Viken Chiterian's book Defeat began to become distressing... Learning about our situation and the reasons for our defeat in the war is truly painful.”

Avo G. Boghossian

Facebook

*****

 

Բնագիրը՝

“Վիգէն Չըթըրեանի գիրքն է որու շնորհանդէսն էր մի քանի օր առաջ։ Գիրքը լոյս կը սփռէ 44 օրեայ պատերազմին պարտութեան պատճառներուն մասին, որոնց մէջ կայ նաեւ քաղաքական դրդապատճառը ըստ հեղինակին։ Կային ներքաղաքական հոսանքներ որոնք սատարեցին պարտութեան։ Կը կարդամ եւ կը տեղեկանամ։

Հեղինակը գիրքը կը սկսի այնքան բազմաշերտ հարցադրումներով, որ առաջին իսկ րոպէներուն կը կլանուիս։ Վստահ եմ ծատ լոյս պիտի սփռէ մեր պարտութեան պատճառներուն վրայ։ գնացինք...”

Avo G. Boghossian

***

The biography of Vicken Cheterian

Born on April 27, 1967, in Beirut. He studied at a local Armenian school, attended the AGBU Hovagimian-Manougian School for Boys, then studied and graduated from the American University of Beirut in 1989. During the war years, he worked as a journalist in Beirut. He has lived in Switzerland since 1992. In the same year, he traveled to Armenia for the first time. In Yerevan, he corresponded with Swiss newspapers. He implemented a cooperation program for Caucasian journalists in Armenia, then founded the Caucasus Institute of Media. He worked for LE MONDE diplomatique, Neue Zürcher Zeitung, “Al Hayat”, “Agos”, and French Armenian press. (Wikipedia)

                                                                       *****

Բնագիրը՝

“Հայաստանում որոշումներ կայացնողները բացառապէս տղամարդիկ են: Այս հոդվածի շրջանակում 31 զրուցակիցներից 30 ը արական սեռի ներկայացուցիչ էր: Միակ կին զրուցակիցը հանրային կապերի, այսինքն՝ ոչ գործադիր ոլորտի պաշտոնեա էր: 2020 ի պատերազմն ու պարտութիւնը նաեւ հայկական նահապետական համակարգի խորքային ձախողումն է՝ չափն անցնող մաչոական ինքնավստահութեամբ եւ ինքնաքննադատութեան բացակայութեամբ: Այս մշակոյթը շարունակվում է անգամ 2020 եւ 2023 թվականների աղետալի պարտություններից հետո: Հայաստանի քաղաքական եւ ռազմական կառույցներում ղեկավարման գործընթացներին կանանց մասնակցությունը միայն կբարձրացնի բազմակարծությունն ու քննադատական մտածողությունը: 

Վիգէն Չըթըրեան

«Պարտություն»

***

“Մենք չունենք նաեւ Ղարաբաղյան առաջին պատերազմի ռազմական պատմությունը, եւ հայ քաղաքական ու ռազմական վերնախավերի՝ առաջին պատերազմում հաղթանակի վերաբերյալ գերակշռող համոզմունքները շատ հեռու էին փաստերից:

Վիգէն Չըթըրեան 

“Պարտություն”

***

Հայկական զինված ուժերը Ղարաբաղյան առաջին պատերազմի ժամանակ ի հայտ եկան որպէս գյուղի եւ թաղամասի մակարդակով ստեղծված ինքնպաշտպանական ջոկատներեւ 1992 ի ամառվա ռազմական կոմիտէի կենտրոնացված ղեկավարության ներքո: Ու ինչպէս՞ պատահեց, որ շարժունակ, ճարպիկ եւ արագ սովորող այս ուժերը վերածվեցին ծանր, կենտրոնացված, բյուրոկրատացված ՝որհրդային ոճի բանակի: Երբ՞ տեղի ունեցավ այս կերպափոխումը: Ինչու՞ Հայաստանը չկարողացավ ասիմետրիկ լուծումներ փնտրել Ադրբեջանի մարդուժի, զէնքի եւ ռազմական պատրաստության առավելությունների նկատմամբ: Ինչու՞ հայկական կողմը պատերազմի ժամանակ չօգտագործեց իր առավելությունները՝ պաշտպանական դիրքերը, լեռնային տեղանքը, բուֆերային գոտին եւ այլն: 

“ Հայկական ղեկավարությունը ոչ՛ ուսումնասիրել է, ոչ՛ էլ դասեր քաղել Ղարաբաղյան առաջին պատերազմի կոնկրետ մարտերից, օրինակ 1992 ի Շուշիի ճակատամարտից” : “ Մենք առաջին պատերազմի փորձը չուսումնասիրեցինք, չունէինք գրված փաստաթղթերում: 

Հայկական զինված ուժերի՝ խորհրդային ոճի, վերից վարեւ ոչ ճկուն պահվածքի մեկ օրինակ էառաջնագծում ուժերտեղակայելու համար երկար շարասյունների եւ ռազմական բեռնատարների օգտագործումը, երբ հակառակորդը լիակատարվերահսկողություն ուներ երկնքից, դիտարկում էր այդ տեղաշարժերը եւ կարող էր դրանք թիրախավորել մի քանի մեթոտներով: “ Մեր կորուստների մեծ մասը, այսինքն՝ 4200 ից 3000 ը, տեղի է ունեցել այն ժամանակ, երբ նրանք ծանր բեռնատարներից կազմված շարասյունների մեջ էին “ կարծում է Հայաստանի նախկին ռազմական կցորդ Տիգրան Հովհաննիսյանը: “ Միայն վերջին երկու շաբաթվա ընթացքում դադարեցվեց շարասյուններով անձնակացմի տեղափոխումը” :

Վիգէն Չըթըրեան

«Պարտություն»

***

“Ցածր էր նաեւ հայ զինվորականների կոմպետենտությունը: Մեր զրուցակիցներից միքանիսն ասում էին, որ Հայաստանի կամ Ռուսաստանի ռազմական ուսումնարաններում իրենց ստացած ուսուցումն անբավարար էր կամ որ կարելի էր դիպլոմ գնել առանց դասընդացներին մասնակցելու: Ռազմական ավիացիոն ինստիտուտից մի սպա ասաց, որ, “ քիչ ուսանողներկային, որ իրոք սովորում էին”: Ոմանք էլ ասում էին, որ հնարավոր էր առանց դասերի հաճախելու ռուսական ակադեմիաներից զինվորական կոչումներստանալ: 

Վիգէն Չըթըրեան

«Պարտություն»

***

2019 ին թուրքական ռազմական դպրոցներն ավարտած ադրբէջանցիների թիվն արդէն գնահատվում էր 18000։ 

Վիգէն Չըթըրեան

«Պարտություն»

***

“2016 ի սեպտեմբերի 21 ին Երեւանում անցկացված ռազմական շքերթին մի քանի նոր զինատեսակ ցուցադրվեց, այդ թվում Իսքանտար հռթիռներ եւ պուկ զենիթահրթիռային համալիրներ: Այդ Պուկերը ըստ ամենայնի, բերվելէին Գյումրիի ռուսական ռազմաբազայից, ներկվել հայկական գույներով, որպէսզի ցուցադրվեն Երեւանում եւ վերադաձվեն ռուսական կողմին: Այդօրինակ գործողությունները կարող էին առժամանակ գոհացնել հայ հանրությանը, բայց հետախուզական լուրջ կարողություններ ունեցող օտարերկյա դիտորդների համար դաբացայայտելն ընդամենը օրերի խնդիր էր: 

Վիգէն Չըթըրեան

“Պարտություն”

***

“Հայաստանը չուներ արտաքին հետախուզություն, որի վրա կարող էր հույս դնել, ու սա եւս պարտությունների հանգեցրած հիմնական ձախողումներից է: 

Վիգէն Չըթըրեան

«Պարտություն»

***

“Վիգէն Չըթըրեանի Պարտութիւն գրքի ընթերցումը սկսաւ դառնալ նեղացուցիչ….Մեր իրավիճակին ու պատերազմին պարտութեան պատճառներուն տեղեկանալը, իսկապէս ցաւ է:”

Աւօ Պօղոսեան