Is this how this grave matter will be reported?

 Vahe H. Apelian

Let us face it, we are a captive nation. Seven individuals who played decisive roles in our latest history were abducted and taken as prisoners to Baku. In alphabetical listing they are the following: Davit Babayan – former Minister of Foreign Affairs of Artsakh, Arkady Ghukasyan – former president of Artsakh Republic, Arayik Harutyunyan – former president of Artsakh Republic, Davit Ishkhanyan – chairman of the National Assembly of Artsakh Republic, Davit Manukyan – former deputy commander of the Artsakh Armed Forces, general, Levon Mnatsakanyan – former commander of the Defense Forces, general, Bako Sahakyan – former president of Artsakh Republic, Ruben Vardanyan – former State Minister of Artsakh Republic. 

On October 20, 2023, I read in Horizon Weekly a report about one of them, Tavit Ishkhanian. I translated the report. This is what the newspaper had reported. (I have attached the original report below).

“Artsakh NA Speaker Tavit Ishkhanian, who is being held captive in Baku, has already contacted his family in Yerevan twice, and also managed to congratulate his grandson on his birthday. His family members mentioned this in an interview with MediaHub.

The son, Armen, said that during the call, his father assured him that he was fine. And a few days ago, photos and medical data were transferred to the family through the RA (Republic of Armenia) representative at the ECtHR (European Court of Human Rights).

Armen also informed that the family does not lose optimism regarding Davit Ishkhanian's return.

It should be noted that along with the former presidents of Artsakh, Arkady Ghukasian and Bako Sahakian, Davit Ishkhanian, who assumed the position of NA Speaker on August 7, 2023, was illegally arrested from Stepanakert on October 3 and moved to Baku.”

Is this something newsworthy? What is a reader going to take from this report?  Is the adequate medical care Tavit Ishkhanian receives as a detained prisoner news worthy? Is it not understood that prisoners should receive adequate medical care and not be deprived communicating with their families? Why is Tavit Iskhanian singled out? Is it because he is a member of ARF and Horizon Weekly is owned by ARF in Canada, so Horizon Weekly does not need to report on the medical care the other  abducted Artsakh officials receive? Should the reader be grateful to Horizon Weekly’s editor for the reminding the readers, at the end of the report, that three other former Artsakh presidents are also detained along with Tavit Ishkhanian? But it appears that  the three more who are also detained, are insignificant to list them by name.

Anyone who happens to read this blog, and has interest in this issue, please rebut me as to why I should not feel revulsion at such a shallow reporting of such a grave matter that has taken the Armenian nation captive in plain view and will keep the nation captive as long as the abducted Artsakh officials remain in prison.

It is high time that the traditional diaspora and the Diaspora as a whole and the three traditional political parties, along any other organization in the Diaspora, work hand in hand with the government of Armenia. We are now at our last leg and risk of being amputated. I know no other organization that does lobbying in the United States for its nation,  and is not supported and directed by the government of that country, save the Armenians. Do you know of any organization that lobbies in U.S. for the interest of its nation but is not led or sanctioned by that nation’s state? Not only our lobbying organization - I have ANCA in mind - feels that it is not accountable to the government of Armenia but pits itself against the government the citizens of Armenia have elected.   

My gut feeling is that Azerbaijan will detain these prisoners for life. They are pawns. They are caged birds, if you will, who are kept at the pleasure of its captor. Anything that we do, need to be directed at facilitating the transfer of these abducted Armenians to the government of Armenia and that can only be achieved in coordination with the Republic of Armenia. Otherwise, all that ANCA, Armenian Assembly or any such Armenian organizations do, ostensibly representing the interest of the Armenian nation, is futile. In fact, their actions may be detrimental to the  the fate of the seven who have been detained. 

Բնագիրը

«Պաքուում գերութեան մէջ պահուող Արցախի ԱԺ նախագահ Դաւիթ Իշխանեանն արդէն 2 անգամ կապ է հաստատել Երեւանում գտնուող ընտանիքի հետ, նաեւ հասցրել է շնորհաւորել թոռան ծննդեան տարեդարձը։ Այս մասին MediaHub-ի հետ զրոյցում նշեցին նրա ընտանիքի անդամները։

Որդին՝ Արմէնն ասաց, որ կապի ընթացքում հայրը հաւաստիացրել է, որ լաւ է։ Իսկ օրեր առաջ ՄԻԵԴ֊-ում (Մարդկային Իրաւունքներու Եւրոպական Դատարան) ՀՀ ներկայացուցչի միջոցով լուսանկարներ ու բժշկական տուեալներ են փոխանցել ընտանիքին։

Արմէնը նաեւ տեղեկացրեց, որ ընտանիքը չի կորցնում Դաւիթ Իշխանեանի վերադարձի մասով լաւատեսութիւնը։

Նշենք, որ Արցախի նախկին նախագահներ՝ Արկադի Ղուկասեանի եւ Բակօ Սահակեանի հետ, Հոկտեմբերի 3-ին Ստեփանակերտից ապօրինի ձերբակալուել ու Պաքու է տեղափոխուել նաեւ Դաւիթ Իշխանեանը, ով ԱԺ նախագահի պաշտօնը ստաձնել էր 2023 թուականի Օգոստոսի 7-ին»։

In tribute to Lisa Schombert

 Vahe H. Apelian

Lisa Schubert 

Lisa Schombert broke to her friends, the news of the passing away of her biological mother Ronni Veronica Safrasian on October 12, 2023, in San Bernardino, California. She was Taniel Varoujan’s granddaughter.

During the last weeks of her life Ronni was under medical care and under supervision of her only surviving daughter Lisa, whom her mother had given away for adoption in her infancy. When Lisa turned eighteen, her adoptive parents, per the will they had stipulated upon adopting her, introduced Lisa to her biological mother Veronica Ronni Safrasian and her maternal side of the family. It was then that Lisa found out that she has a biological mother and also had a s sister who had died in infancy before Lisa’s was born. 

Ronni Veronica Safrasian, Taniel Varoujan's granddaughter (1962)

Veronica Ronni Safrasian was born in 1945. It appears that her mother Veronica named her daughter Veronica as well, to perpetuate the name her father Taniel Varoujan liked and named her. But it appears that her daughter Veronica was mostly known as Ronni. The records posted in the internet show, on April 23, 2014, Veronica applied to officially adopt the name Ronni.

 Ronni Veronica Safrasian, Lisa’s mother,  was thus the granddaughter of Taniel Varoujan, and the daughter  of Taniel Varoujan’s daughter Veronica whom the eminent poet Taniel Varoujan affectionally called Varoujnag and had a poem dedicated to her titled “Varoujnagis – To My Varoujnag”.  The eminent literary critic Hagop Oshagan has said that one has to read that poem to appreciate what fatherhood is all about and considered the poem one of the best literary pieces in Armenian poetry.

Ronni Safrasian was the inheritor of a legacy that reverberates to this day, although I am not sure if she realized that.

A little bit of Ronni’s maternal side of family background.

On August 15, 1910, after a romantic prelude, Ronni’s maternal grandfather Taniel Varoujan married her already betrothed student. On June 7, 1911, a daughter was born to Taniel Varoujan ((Tchiboukerian) and his wife Araxi (Tashjian) in Perkenik, a village of Sebastia. They named her Veronica. They would also have two son.

After Taniel Varoujan’s was brutally killed as another martyr of the Armenian genocide, his widow Araxi left Istanbul with her daughter Vernoica and her sons Hayk and Armen and settled in the United States. Veronica married artist Joseph Safrasian and lived in New York for the rest of her life and remained active in the Armenian community. In fact, it is reported that at a literally function Veronica read her father’s poem – “Varoujnagis” – which her father had dedicated to her.

Taniel Varoujan was martyred in 1915 at the age of thirty-one. “As a consolation, Varoujan's three children had long lives. The eldest son, Armen, lived for 83 years. He died in 1995 and was buried in Honolulu, Hawaii where he had moved.  The youngest son Hayk, who was born in Istanbul on the day of his father's death, died in 2002 at the age of 87 and was buried in Fresno, where he lived. 

As a further consolation, God bestowed a long life to his beloved daughter, Taniel Varoujan’s Varoujnag. Veronika Varoujan-Safrasian, who died at the age of 97, on February 26, 2009 in Purdys, New York. Veronica's biography is summarized in the cemetery of the nearby town of Mahopac” (translated from an in Arevelk.am, on 13/09/2019 by Seyran Krikorian – Սեյրան Գրիգորեան).

Taniel Varoujan's widow Araxi and their children 
Veronica, Armen, Hayk

Taniel Varoujan’s granddaughter Ronni Safrasian was 78 years old when she passed away on October 12, 2023, leaving behind her only daughter Lisa Schombert, whom, as noted, she had given for adoption as an infant. Ronni remained under Lisa’s supportive care during the last weeks of her life.

Mother Ronni and daughter Lisa relations were tumultuous as adoptive child’s relationship with the biological parents often are. But Lisa penned her appreciative lasting tribute to her mother and wrote on her Facebook page.

“Dear Ronni,

I acknowledge all of what you had to weigh and that the decision you made was pure, out of love, and made in order to give me the best chance at the best life possible. I’ve had admiration and respect in multitudes for it. But I had no choice other than to accept and forgive since the day I was born. As I got old enough to decide for myself, I still chose to accept and forgive. The moment I was given a chance to meet you, I chose to accept your presence in my life. Eventually, I chose to give you pieces of myself, and finally, I even chose to give you, my trust.  

The road was bumpy, it was worth it.

Thank you for giving me life.

Rest in peace. The pain and struggle are over….you are healed…you are reunited with my sister and family.

My love to you.

Lisa”

Lisa Schubert (far left) with her maternal grandmother Veronica Safrasian and a cousin.

Lisa Schombert has a son - Daniel Murphy – whom she has named after his great-grandfather Taniel Varoujan. Lisa is also the proud grandmother of two grandsons.

Thank you, Lisa for sharing your life’s story to your friends and in doing so perpetuated the legacy of your Armenian maternal side of the family, although as you write, “the road was bumpy”, but you lovingly note that “it was worth it.”

May your mother rest in peace and may you find comfort and solace in the the care your provided to your biological mother Ronni Veronica Safrasian, during the last weeks of her life.

Որբանոցը որ Կաթողիկոսարան Դարձաւ

The orphanage that became Catholicosate Seat (http://vhapelian.blogspot.com/2019/04/once-american-orphanage-now.html)

 Ներփակ պատմական ակնարկը ընդօրինակած եմ «Կաթողիկոսութիւն Հայոց Մեծի Sանն Կիլիկիոյ – The Armenian Catholicosate of Cilicia” երկլեզուանի գիրքէն։ Գիրքը  հրատարակուած կը թուի ըլլալ 1950-ական թուականներուն, Կաթողիկոսարանին եւ Դպրեվանքին ի նպաստ հանգանակութեան համար։ Վահէ Յ Աբէլիան

 

«1921-ին, հայկական ջարդերէն եւ Կիլիկիոյ պարպումէն ետք, Սահակ Կաթողիկոս իր հոտի բեկորներուն հետ, շուրջ 200,000 հոգի ապաստանեցաւ Սուրիա։ Նորին Վեհափառութիւնը մինչեւ 1930 մնաց ասդանտական. Միջոցներ իսկ չունեցաւ ի գլուխ հանելու իր ժողովուրդին կրօնական դաստիարակութիւնը։

Ամերիկայի Մերձաւոր Արեւելքի Նպաստամացոյց Ընկերութիւնը, որ Սուրիոյ եւ Լիբանանի հայ գաղթականներուն տեղաւորման կ՚օգնէր, 1922-էն ի վեր, հայ որբերու համար որբանոց մը բացած էր Անթիլիասի մէջ։ Անթիլիաս գիւղ մըն է եւ Պէյրութէն մօտ վեց մղոն հեռաւորութեան վրայ կը գըտնուի։ Այս որբանոցը իր շէնքերով 1928-էն ի վեր պարպուած էր։ Վեհաբառ Հայրապետին խնդրանքին վրայ՝ Նպաստամացոյցի վարչութիւնը ոբանոցը իր տրամադրութեան տակ դրաւ, հինգ տարուան պայմանաժամով, իբր Կաթողիկոսարան եւ Դպրեվանք գործածուելու եւ Մերձաւոր Արեւելքի հայերուն կրթական մշակներ – եկեղեցականներ եւ ուսուցիչներ – պատրաստելու համար։ Նպաստամացոյցին վարչութիւնը Դպրեվանքի նիւթական ապահովութեան համար տարեկան վեց հազարէն եօթը հազար տոլար յատկացում մըն ալ ըրաւ. Իսկ հայ բարերարներ հինգ հազար տոլար։

ՍահակԿաթողիկոս բեմերը կազմակերպելու եւ Դպրեվանք մը հիմնելու համար հրաւիրեց Տ. Բաբգէն Եպիսկոպոս Կիւլէսէրեանը իրբր Աթոռակից եւ Ամերիկայէն՝ Տ. Շահէ Ծ. Վարդապետ Գասպարեանը իբր տեսուչ Դպրեվանուց։  Հետագայ տարիներուն այս երկու գիտուն եւ մեծ կղերականները Կաթողիկոսարանի եւ Դպրեվանքի հոգին եւ սիւները հանդիսացան։

1930 Հոկտ. 12-ին, Ս. Պատարագի մատուցումէն յետոյ Դպրեվանքը պաշտօնապէս բացուեցաւ. Դասաւվանդութիւններ սկսան յաջորդ օրն իսկ 38 աշակերտներով։

Հնգամեայ պայմանաժամի լռումէն յետոյ, Նպաստամացոյցը դադրեցուց իր տարեկան օժամդակութիւնը եւ Պպրեվանքի նիւթական տնտեսութիւնը կախեալ մնաց միայն Ս. Աթոռի վտիտ պիւտտեէն։ Ուսանողներու թիւը 42-45-էն, 20-22-ի իջաւ։

Դժբախտաբար, 1935 Նոյեմբերին, Դպրեվանքի վերատեսուչ Շահէ Սրբազանը վախճանեցաւ, քանի մը ամիս ետք ալ կորսնցուց Աթռռակից Բաբգէն Եպիսկոպոսը։ երկուքին մահը ծանր հարուած մը եղաւ «նորաբողբոջ» Դպրեվանքին եւ Ս. Աթոռին։ Ութսումեայ ալեփառ Վեհը սակայն չյուսահատեցաւ։ Ան Կաթողիկոսութեան փոխանորդ նշանակեց Պետրոս Արքեպ. Սարաճեանը, որ մասնաւոր հանգանակութեան ձեռնարկեց Անթիլիայի կալուածը գնելու եւ Դպրեվանքն ու Աթոռը նիւթապէս ապահովելու։ Շատեր պատասխանեցին կոչին։ Գահիրիյն Տէր եւ Տիկ. Մաթիլտ Գայըգճեանները։ Ամերիկեան Նպաստացոյցին չորս հազար Անգլիական ոսկիի գնեցին Անթիլիասի կալուածը եւ նուիրեցին Կաթողիկոսարանին։ Երեսուն հազար տոլար ալ ժողովրդային հանգանակութիւնէն գոյացաւ։  Այս գումարով կառուցուեցան Վեհարանի եւ Դպրեվանքի շէնքերը։

1943 Մային 10-ին, Ամերիկահայոց Առաջնորդ Տ. Գարեգին Արքեպս. Յովսէփեան, Մեծն Տանն Կիլիկիոյ Կաթողիկոս ընտրուեցաւ։ Իր Անթիլիաս մեկնումէն առաջ Միացեալ Նահանգած եւ Եգիպտոսի մէջ իր քահանայութեան եւ գրական գործունէութեան յիսնամեակ Յոբելեանը տօնուեցաւ, որմէ գոյացած գումարը, մօտ հարիւր հազար տոլարՎեհը ամբողջութեամբ Ս. Աթոռի կարիքներուն յատկացուց։  Դպրեվանքիս ուոսուցչական կազմը նոր եւ աւելի կարող ուսուցիչներով զօրացուց։ Աշակերտներու թիւը 22-էն 43-ի բարձրացաւ։ Դպրեվանքի տեսուչ նշանակուեցաւ Տ. Դերենիկ Վարդապետ։

Անթիլիաս, երբեմնի որբանոցը, այժմ կեդրոնն է ուսումի եւ գիտութեան։ Ասկսած է արդէն արդիւնաւոերլ եւ  Հայութեան անդաստանը։  Այս Դպրեվանքը ճշմարտապէս կոչուած է Հայկական ամենէն լաւ կրթական հաստատութիւնը Մերձաւոր Արեւելքի մէջ։

ԴՊՐԵՎԱՆՔ

Դպրեվանքը Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութեան թեմերուն կրօնական եւ ազգային դաստիարակութեան կեդրոնն է։ Անոր նպատակն է հաւատքով, տեսիլքոձ եւ գիտութեամբ լեցուած եկեղեցականներ եւ ուսուցիչներ պատրաստել ծառայելու համար Հայաստանեայց Ս. Եկեղեցիին եւ հայ ժողովուրդին։

Ներկայիս Դպրեվանքը ունի 38 աշակերտ։ 1948 Հոկտեմբեր ուսանողութեան թիւը պիտի բարձրանայ 55-ի։ Արտասահմանի միակ կրթական հաստատութիւնն է որ ունի լաւագոյն ուսուցչական կազմը, բաղկացա տասնմէկ հոգիներէ։ Տեսուչն է Տ. Դերենիկ Եպիսկոպոս։

Դպրեվանքը երկու բաժին ունի.

Ժառանգաւորաց Բաժին. Ասիկա կը բաղկանայ երկրորդական ուսմանց քառամեայ ընթացքէ մը։ Աւանդուած գլխաւոր առարկաններն ես – Լեզուներ եւ դպրութիւն, ուոողութիւն, գիտութիւն եւ պատմական ուսմունք։

Ընծայարանի Բաժին. Ասիկայ կը բաղկանայ կրօնական եւ իմաստասիրական ուսմանց եռամեայ ընթացքէ մը։

Դպրեվանքը մարմնակրթութեան ալ կարեւորութիւն կ՚ընծայ։ Աշակերտները կը խաղան վոլի պոլ, պասքէթ պոլ, թենիս եւ տաք եղանակին ծով կ՚երթան լողալու։ Անոնք դասարանային աշխատանքներէ զատ եկեղեցւոյ վերաբերեալ պարտականութիւններ ալ կը կատարեն։

Ս.ԳՐԻԳՈՐ ԼՈՒՍԱՒՈՐԻՉ ԵԿԵՂԵՑԻ

Կաթողիսորանի այս Մայր Տաճարը կառուցուեցաւ 1938 – 40 տարիներուն, անծանօթ հայ բարերարի մը նուիրատուութեամբ որուն անունը – Սարգիս Գնաճեան, Կ. Պոլսէն – իր մահէն ետք միայն իր որդւոյն միջոցաւ յայտնուեցաւ։ Գեղակերտ հսկայ տաճար մըն է, Լիբանանի լաւագոյն կրօնական կոթողներէն մին, հայ անուան պատիւ բերող։

         ՆԱՀԱՏԱԿԱՑ ՅՈՒՇԱՐՁԱՆ

Այս յուշարձանը նուիրուած է միլիոնաւոր այն անմեղ հայերու յաւերժական յիշատակին, որոնք Համաշխրհային Առաջին  Պատերամի ընթացքին թուրքերու կողմէ վայրագօրէն սպաննուեցան։ Նահատակներուն ոսկորները որոնք Տէր Զօրէն բերուեցան իր տես դրուած են Յուշարձանին մէջ։ Գմբեթէն մշտավառ կանթեղ մը կախ՝ իրբ խորհրդանշան Երկնային Լոյսին իր տմոյն զոլքը կը ձգէ անոնց վրայ։ Ամէն տարի Ապրիլ 24 -ին Մեծ Եղեռնի զոհերուն համար հոգեհանստեան մասնաւոր պատարաք կը մատուցուի Մատուռ-Յուշարձանին մէջ։

ՏՊԱՐԱՆ

Աթոռը ունի տպարան, ուր զանազան կրօնական, դաստիարակչական, ուսումնասիրական եւ գրական, ու նաեւ «Հասկ» Կաթողիկոսութեան պաշտօնagan ամսաթերթը, կը հրատարակուի։

ՄԱՏԵՆԱԴԱՐԱՆ

Մատենադարանը կը պարունակէ մօտ ութը հազար թուագրուած գիրքե եւ երէք հազար   պրոշիւրներ։ Ունի փոքրիկ ձեռագրատուն մը։

ՇՐՋԱՆԱՒԱՐՏՆԵՐ

Դպրեվանքը ազգին տուած է 20  եկեղեցական, 12 ուսուցիչ։ Անոնք ներկայիս Սուրիոյ, Լիբանանի, Պաղեստինի, Կիպրոսի, Հայաստանի, Միացեալ Նահանգաց զանազան թեմերու, հաստատութիւններու եւ դպրոցներու մէջ կը ծառայեն որպէս Առաջնորդ, տնօրէն, դպրապետ եւ ուսուցիչ։ Շրջանաւարտներէն ոմանք եւրոպական եւ ամերիկեան համալսարաններ կը ղրկուին բարձրագոյն ուոսւմ ստանալու եւ արեւմտեան խորհողութեան ծանօթանալու համար։ Շրջանաւարտները իրենց վերադարձին դաստիարակչական գործի կը նուիրուին։

Ծանօթ -Կիլիկիոյ Կաթողիկոսութիւնը ունի չորս թեմեր, Հալէպ, Լիբանան, Դամասկոս եւ Կիպրոս։ Թեմերու թիւն է 160,000։ Ժողովուրդը նիւթապէս խեղճ է, մանաւանդ Պաղեստինի ներկայ քաղաքական շփոթ կացութեան պատճառաւ։

ԸՐԷ ԿՏԱԿԴ, ՆՈՒԻՐԱՏՈՒՈՒԹԻՆԴ ԿԻԼԻԿԻՈՅ ԱԹՈՌԻՆ

Ըրէ կտակդ, նուիրատուութիւնդ դիմելով Գահակալին Անթիլեաս, Լիբանան եւ կան անոր կողմէ կազմուած Կիլիկեան Մութեան։

 

 

 

 

Post Artsakh Capitulation: The whereabout of the heads of the Artsakh state - 3

 Vahe H. Apelian

Attached is the listing from the Wikipedia of the heads of the state of Artsakh from 1992 and on, pertinent information and their current whereabouts.

Post Artsakh capitulation: President Levon Ter Petrosyan, the right to demand an account remains in force. - 2

On September 28, 2023, Tatul Hakobyan posted on ANI Armenian Research Center, Armenia’s first president Levon Ter Petrosyan’s post Artsakh capitulation remark. Serzh Sargsyan, the second president gave his account of the Artsakh capitulation on October 17, 2023. I have already posted my translation of Serzh Sargsyan’s remark (see the link below). The second president Robert Kocharyan apparently has not issued a formal statement regarding the catastrophic capitulation of Artsakh. I have attached my translation of president Levon Ter Petrosyan’s statement below along with the original text. Vahe H. Apelian

Courtesy ANI Armenian Research Center.

“Although the right to demand an account from the Armenian authorities for the tragedy that befell our nation remains in force, I commend the attitude of the opposition in recent days not to further aggravate the internal political situation of our country.

Nothing should distract both the authorities and the opposition from the national issue of providing the Artsakh Armenians with a dignified life in Armenia.

Levon Ter-Petrosyan

The first president of RA”

Բնագիրը - ՓԹեև մեր ազգին բաժին ընկած ողբերգության համար Հայաստանի իշխանություններից հաշիվ պահանջելու իրավունքը մնում է ուժի մեջ, ես գնահատում եմ վերջին օրերին ընդդիմության կողմից մեր երկրի ներքաղաքական իրավիճակն էլ ավելի չսրելու տրամադրվածությունը:

Թե՛ իշխանություններին, թե՛ ընդդիմությանն այսօր ոչինչ չպետք է շեղի արցախահայությանը Հայաստանում արժանապատիվ կյանքով ապահովելու համազգային խնդրից:

Լևոն Տեր-Պետրոսյան

ՀՀ առաջին նախագահ”.

Note:

President Sezh Sargsyan’s post Artsakh capitulation statement: http://vhapelian.blogspot.com/2023/10/serzh-sargsyan-artsakh-page-is-not.html

*****

TWO CHOICES FOR DIASPORA, A SINGLE CHOICE FOR ME.

 Vahe H. Apelian

Nikol Pashinyan (PM), Mher Grigoryan (Deputy PM), Tigran Khachatryan (Deputy PM), Ministers:  Vahe Ghazarian (Internal affairs), Vahan Kerobyan (Economy), Hakob Simidyan (Enviorment), Ararat Mirzoyan (Foreign Affairs), Robert Khachatyan (High-Tech), Narek Mkrtchyan (Labor and Social Affairs), Suren Papikyan (Defense), Zhanna Andreassyan (Education, Science, Culture and Sport), Vahe Hovhannisyan (Finance), Anahit Ayanesyan (Health), Grigor Minasyan (Justice), Gnel Sarosyan (Territorial Administration and Infrastructure).

TWO CHOICES FOR DIASPORA, A SINGLE CHOICE FOR ME. 

Each and every Armenian in the Diaspora will have to make a choice, barring indifference, to either support the democratically elected government of Armenia or not support it.

Diaspora either:

Stands with the democratically elected government of Republic of Armenia, presently headed by NP, and thus help secure to prolong its existence and thus enable it to  assist Armenia.

Or

Does not stand with the democratically elected government of Armenia, and thus facilitate the earlier dissolution of its inevitable demise and deprive Armenia from Diaspora wide assistance.

For an example, at this junction, if the Diaspora was to donate the nominal sum of $250 for each of the 120,000 Artsakh Armenians to help them start their lives anew far from their ancestral homeland, that would mean, Diaspora has to oversee the collection, distribution of 30 million $. Diaspora does not have the structure, the organization for overseeing the transparent, accountable, audited collection and transfer of even lesser sums, let alone 30 million. (120,000 Artsakh Armenians, diaspora donating $250 each = $30,000,0000 (thirty million $)

I am not sure how much has Diaspora contributed towards the Artsakh Armenians relief. Whatever that may be, it also helps Diaspora. 

Understandably significant assistance is rendered by the state and through the state institutions. The Armenian government, I quote Congressional Research Center (CRS), “is addressing the needs of Nagorno-Karabakh’s newly displaced population (others were displaced after the 2020 war). On October 12, Armenian Prime Minister Nikol Pashinyan stated that the government had allocated $100 million in assistance, including the provision of about $240 to each displaced person and up to $720 per person for six months’ rent and utilities as needed, as well as schooling and job placement services.

The International Committee of the Red Cross and U.N. agencies are providing humanitarian assistance. The U.S. Agency for International Development (USAID) announced the United States would provide more than $11.5 million in regional assistance, including “for those affected by the ongoing crisis in Nagorno-Karabakh.” The European Union (EU) announced it would provide about $11 million in humanitarian assistance and another $16 million in budget support to Armenia. EU member states and others also are providing assistance.”

Assisting Armenia assures the longevity of the Diaspora.  Each and every Armenian in the Diaspora will have to make a choice, either  to support the democratically government of Armenia or not support it.

As for me, it is a principled stand and there is. but a  single choice, and that is assisting the free, independent and democratic Armenia as long it is governed with the consent of the citizens of Armenia through a transparent, orderly democratic election.

I am driven by a simple conviction, that we either continue to carry on led by a democratically elected government seated in Armenia or parish sooner. I stand with the democratically elected government of Armenia. At the present, it is  headed by Nikol Pachinyan as its PM.

 

Post Artsakh capitulation: “Serzh Sargsyan: The Artsakh page is not closed for me; I see a chance..." -1

I have attached my translation of Tatul Hakobyan’s artice in “ANI Armenian Research Center” titled: “Serzh Sargsyan: The Artsakh page is not closed for me; I see a chance..." I translated the text as verbatim as possible by keeping the order and the structure of the sentences and verb tenses. In Armenian, words bear the question mark and multiple words with question mark may be included in a single sentence. This necessitated for me to break down such a sentence on translating.  The original is embedded. Vahe H. Apelian

“The third president of Armenia (2008-2018) Serzh Sargsyan, in response to journalists' questions on October 17, said: "For me, Artsakh's page is not closed, I see an opportunity... That opportunity did not become a reality, because the Republic of Artsakh in order to make the self-determination a reality, faught against not only Azerbaijan, but also against the authorities of Armenia and Karabakh, the former Artsakh governments. Please understand my words correctly, not the former governments, but the former government."

Serzh Sargsyan, without giving names, accused Nikol Pashinyan and Arayik Harutyunyan, who, along with the two former presidents of Artsakh, are in prison in Baku. The third president also said that those who accuse Samvel Shahramanian and the Artsakh parliament, which brought the latter to power, for the dissolution of Artsakh, "are lying".

"The whole world is saying who surrendered and how they did it. What do the former presidents have to do with surrendering? This is one qualification (situation, condition). The second qualification: what should the president elected by the last parliament do? Was Artsakh able to face Azerbaijan with the small army and small armed forces that remained? Of course, it was not possible. What was their desire? That those people would fight to the last man and die? And that the women and children would also become part of the Turks?'' “Azatutyun” is quoting the words of Serzh Sargsyan.

Serzh Sargsyan, like the second president Robert Kocharyan, publicly congratulated the election of Samvel Shahramanyan. On September 11, he sent a congratulatory message to the newly elected President of Artsakh, Samvel Shahramanian. The message said:

"Dear Mr. Shahramanyan, I congratulate you on assuming the post of the President of the Republic of Artsakh.

Mr. President, I am sure that you, together with your team, our brothers and sisters from Artsakh, with the help of the majority of the Armenian people, will save Artsakh from destruction.

I'm sure it's possible.

I, my sympathizers and supporters, support you."

About a week later, on September 19, Azerbaijan started military operations and captured new territories, villages, road junctions of Artsakh.

On September 28, Samvel Shahramanyan signed a decree, about actions arising from the situation that came about after September 19, 2023.

According to the decree - due to the difficult and complicated military-political situation, and based on the priority of assuring the physical security and vital interests of the people of Artsakh, and taking into account the agreement reached with the representatives of the Republic of Azerbaijan through the mediation of the command of the Russian peacekeeping force; the citizens of Nagorno-Karabakh, including those who have given up their weapons, are provided free, voluntary and unimpeded exit with their vehicles and belongings through the Lachin Corridor.  Governed by Article 93 of the Constitution of Nagorno-Karabakh, the decision was accepted:

1) By January 1, 2024, dissolve all state institutions and their subordinate organizations and the Republic of Nagorno-Karabakh (Artsakh) ceases to exist.

2) After the entry into force of this decree, the population of Nagorno-Karabakh, including those outside the borders of the republic, should familiarize themselves with the conditions of reintegration presented by the Republic of Azerbaijan, in order to independently and individually determine the possibility of staying (returning) to Nagorno-Karabakh in the future.

This decree entered into force immediately after its publication.”

*****

Սերժ Սարգսյան. «Ինձ համար Արցախի էջը փակված չէ, շանս տեսնում եմ… »

ANI Armenian Reserch Center, October 18, 2023.

 

Հայաստանի երրորդ նախագահ (2008-2018 թթ) Սերժ Սարգսյանը հոկտեմբերի 17-ին լրագրողների հարցերին ի պատասխան ասել է. «Ինձ համար Արցախի էջը փակված չէ, շանս տեսնում եմ… Այդ հնարավորությունն իրականություն չի դարձել, որովհետև Արցախի Հանրապետության ինքնորոշումը իրականություն դարձնելու դեմ պայքարում էր ոչ միայն Ադրբեջանը, այլ նաև Հայաստանի իշխանությունները և Ղարաբաղի՝ Արցախի նախկին իշխանությունը։ Խնդրում եմ բառերս ճիշտ հասկանալ, ոչ թե նախկին իշխանությունները, այլ նախկին իշխանությունը»։

 

Սերժ Սարգսյանը, առանց անուններ տալու, մեղադրել է Նիկոլ Փաշինյանին և Արայիկ Հարությունյանին, ով, Արցախի նախկին երկու նախագահների հետ, Բաքվի բանտում է: Երրորդ նախագահը նաև ասել է, որ նրանք, ովքեր Արցախի լուծարման մեջ մեղադրում են Սամվել Շահրամանյանին ու Արցախի խորհրդարանին, որ իշխանության բերեց վերջինիս, «ղալաթ են անում»:

 

«Ամբողջ աշխարհն ասում է, թե ով է հանձնել և ինչպես են արել, ի՞նչ կապ ունեն նախկին նախագահները հանձնելու հետ։ Սա մեկ հանգամանք։ Երկրորդ հանգամանքը՝ վերջին խորհրդարանով ընտրված նախագահը ի՞նչ պետք է աներ, և ընդհանրապես մնացած փոքր բանակով, փոքր զինված ուժերով արդյոք ի վիճակի էր Արցախը դիմակայել Ադրբեջանին։ Իհարկե, ի վիճակի չէր, այսինքն՝ իրենց ցանկությունը ո՞րն էր, որ այդ մարդիկ մինչև վերջին մարդը կռվեի՞ն, զոհվեի՞ն, իսկ կանայք ու երեխաներն էլ դառնայի՞ն թուրքի փայ»,- Սերժ Սարգսյանի խոսքերը մեջբերում է Ազատությունը։

 

Սերժ Սարգսյանը, ինչպես և երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանը, հրապարակավ շնորհավորեցին Սամվել Շահրամանյանի ընտրությունը: Սեպտեմբերի 11-ին նա  շնորհավորական ուղերձ էր հղել Արցախի նորընտիր նախագահ Սամվել Շահրամանյանին: Ուղերձում ասվում էր.

 

«Հարգելի՛ պարոն Շահրամանյան, շնորհավորում եմ Ձեզ Արցախի Հանրապետության նախագահի պաշտոնը ստանձնելու առթիվ:

 

Պարո՛ն նախագահ, վստահ եմ, որ Դուք Ձեր թիմի, արցախցի մեր քույրերի ու եղբայրների հետ միասին, հայ ժողովրդի մեծամասնության օգնությամբ կփրկեք Արցախը կործանումից:

 

Համոզված եմ, որ դա հնարավոր է:

 

Իմ, իմ համախոհների և աջակիցների սատարումը՝ Ձեզ»:

 

Մոտ մեկ շաբաթ անց՝ սեպտեմբերի 19-ին Ադրբեջանը ռազմական գործողություններ սկսեց և գրավեց Արցախի նոր տարածքներ, գյուղեր, ճանապարհային հանգույցներ:

 

Սեպտեմբերի 28-ին Սամվել Շահրամանյանն ստորագրեց հրամանագիր 2023 թ․ սեպտեմբերի 19-ից հետո ստեղծված իրավիճակից բխող գործողությունների մասին։

 

Համաձայն հրամանագրի՝ ստեղծված ծանր ու բարդ ռազմաքաղաքական իրավիճակով պայմանավորված, ելնելով Արցախի ժողովրդի ֆիզիկական անվտանգության և կենսական շահերի ապահովման առաջնահերթությունից, հաշվի առնելով ռուսական խաղաղապահ զորախմբի հրամանատարության միջնորդությամբ Ադրբեջանի Հանրապետության ներկայացուցիչների հետ ձեռք բերված պայմանավորվածությունն առ այն, որ ապահովվում է Լեռնային Ղարաբաղի քաղաքացիների, այդ թվում` զենքը վայր դրած զինծառայողների, նրանց տրանսպորտային միջոցների և ունեցվածքի ազատ, ինքնակամ և անխոչընդոտ ելքը Լաչինի միջանցքով և ղեկավարվելով Լեռնային Ղարաբաղի Սահմանադրության 93-րդ հոդվածով` որոշում է ընդունվել․

 

1) մինչև 2024 թ․ հունվարի 1-ը լուծարել պետական բոլոր հիմնարկները և դրանց ենթական կազմակերպությունները և Լեռնայն Ղարաբաղի (Արցախի) Հանրապետությունը դադարում է իր գոյությունը։

 

2) Լեռնային Ղարաբաղի բնակչությանն, այդ թվում՝ հանրապետության սահմաններից դուրս գտնվող, սույն հրամանագրի ուժի մեջ մտնելուց հետո ծանոթանալ Ադրբեջանի Հանրապետության կողմից ներկայացված վերաինտեգրման պայմաններին՝ հետագայում Լեռնային Ղարաբաղում մնալու (վերադառնալու) հնարավորությունը ինքնուրույն և անհատապես որոշելու նպատակով։

 

Սույն հրամանագիրն ուժի մեջ է մտնում անմիջապես հրապարակվելու պահից։