The attached is my Google aided translation of Tatul Hakobyan’s posting this morning as his early morning contemplation over bitter coffee. The original is attached. Vahe H Apelian
«Fresh thoughts over bitter coffee
After finally returning to the village and settling down, I decided to engage in agriculture, along with other endeavors.
For this purpose, I am putting in order the documents of the lands that were privatized during the time of my family, my father. I also want to buy a few hectares of land.
There are many agriculture related issues, starting from the fact that the village is on the border. There is water shortage. There is no agricultural machinery. There are no labourers. The prices of agricultural products are low, etc....
I have always thought and I still see today that our land demands are for show. We do not cultivate our lands, but we dream of a greater Armenia.
Of course, I am not against Armenia being big, bigger, so big that airplanes are needed to commute between cities and we have numerous airports.
But those wishes and dreams of ours are worthless if we do not cultivate every piece of land that is in our hands today.
And I have also noticed that the farther an Armenian is from Armenia, the more he loves the land, speaks more for the Armenian Cause and dreams of the Great, Wilsonian Armenia .
Vano (Sirageghyan) wrote: If you do not live in Armenia, what difference does it make to you, whether Armenia is big or small?
I don't criticize anyone and I don't have the right to do so when they prefer to live outside Armenia. But I, kind of don't believe a person who lives abroad, in Armenia presents himself as more patriotic than someone living on Armenian soil.
Բնագիրը՝
Թարմ ուղեղով՝ դառը սուրճի հետ
Վերջնականապես գյուղ վերադառնալուց և հաստատվելուց հետո որոշել եմ նաև գյուղատնտեսությամբ զբաղվել՝ այլ գործերի կողքին:
Այդ նպատակով՝ մեր ընտանիքի՝ հորս ժամանակ սեփականաշնորհված հողերի թղթերն եմ կարգի բերում, նաև ուզում եմ մի քանի հեկտար հող գնել:
Գյուղատնտեսության մեջ խնդիրները բազմաթիվ են՝ սկսած նրանից, որ սահմանի բերանին է, ջուր չկա, գյուղտեխնիկա չկա, աշխատող չկա, գյուղմթերքի գներն են ցածր և այլն....
Ես միշտ մտածել եմ ու այսօր էլ տեսնում եմ, որ հողային մեր պահանջատիրությունը ցուցադրական է: Մենք մեր հողերը չենք մշակում, բայց երազում ենք ավելի մեծ Հայաստան:
Անշուշտ, ես էլ դեմ չեմ, որ Հայաստանը լինի մեծ, ավելի մեծ, այնքան մեծ, որ քաղաքների միջև լինեն օդանավեր, ունենք բազմաթիվ օդանավակայաններ:
Բայց մեր այդ ցանկություններն ու երազանքը արժեք չուննն, եթե մենք չենք մշակում ամեն կտոր հողը, որ մեր ձեռքում է այսօր:
Ու նաև նկատել եմ՝ հայ մարդը ինչքան Հայաստանից հեռու է, այնքան շատ է հող սիրում, Հայ դատ խոսում և Մեծ, Վիլսոնայն Հայաստան երազում:
Վանոն է գրել՝ քո համար ինչ տարբերություն՝ Հայաստանը մեծ է կամ փոքր, եթե այդ Հայաստանում չես ապրում:
Ես չեմ քննադատում որևէ մեկին և դրա իրավունքն էլ չունեմ, երբ նա նախընտրում է Հայաստանից դուրս ապրել: Բայց մի տեսակ չեմ հավատում այն մարդուն, ով, ապրելով դրսում, Հայաստանում, հայական հողի վրա ապրողից ավելի հայրենասեր է ներկայանոսւմ:
No comments:
Post a Comment