Antranig Chalabian (Chelebian), my maternal uncle, was born in Keurkune, Kessab on March 11, 1922. As his name indicates, he was the firstborn son of Khatcher Chelebian and Karoun Apelian who were married in late 1918 in their makeshift camp in Deir Attiyeh, Syria on their way to their ancestral village having survived the horrid ordeals of the 1915 Armenian Genocide.
V.H. Apelian's Blog
Monday, March 11, 2019
Remembering Antranig Chalabian
Antranig Chalabian (Chelebian), my maternal uncle, was born in Keurkune, Kessab on March 11, 1922. As his name indicates, he was the firstborn son of Khatcher Chelebian and Karoun Apelian who were married in late 1918 in their makeshift camp in Deir Attiyeh, Syria on their way to their ancestral village having survived the horrid ordeals of the 1915 Armenian Genocide.
Saturday, March 9, 2019
Heavenly Kessab
Abridged and translated by Vahe H. Apelian
The Real Cold-Press Olive Oil of Keurkune
An overview of Keurkune, Kessab in 1950's |
P.S.
This story was first published in Keghartdotcom.
The following comments we made:
May 12, 2011 at 1:44 am
Mangana
You’ve done it again Vahe. Congratulations! What a superb way of describing Keurkune’s long gone olive oil industry and thus preserving it in our archives, not to mention your refreshment of our memories of the delicious taste of freshly baked bread (toniri hats) dipped in freshly squeezed olive oil (dsennoon).
Thank you.
Kourken Bedirian.
***
May 12, 2011 at 5:26 am
Hello Vahé, this is an interesting reading
Hello Vahé, this is an interesting reading indeed, describing how the world was much closer to nature, the fields, the soil, the community, life.
Yes, you’re definitely right in saying that the olive oils today are not what they used to be. Most are now mixed with vegetable oil and contain coloring chemicals too.
As for the word Mangana, I’m not sure if it’s Turkish, but they use the word mengene
By the way, do you remember the name of the pastor, whom your mother told you about?
***
May 13, 2011 at 5:15 pm
The Pastor’s Name
My mother has lost the mental alertness she had once; she does not remember the name of the pastor mentioned in the article.
However, the name of Rev. Garabed Tilkian was often mentioned in our extended family. The good reverend arranged for my maternal uncle, Antranig Chalabian, and her sister, Zvart (my mother), to continue their education in Aleppo College after graduating from the Keurkune’s school. Both, in their own ways, lived up to Rev. Tilkian’s trust in them–Antranig as a long-time trustee of Armenian Evangelical College High School in Beirut and Zvart as a teacher, for over four decades, in Armenian Evangelical Schools in Keurkune, Kessab, Bourj Hammoud and in LA.
It was often said in the family that Keurkune and its twin village Ekiz Olough served as stepping stones for many of the young and upcoming Armenian Evangelical pastors who then continued to carry the torch throughout their lives. It would be interesting if the present young pastor of the twin villages, Rev. Simon DerSahagian, would compile the list of the pastors who served the twin churches.
Vahe H. Apelian
***
May 14, 2011 at 3:42 pm
Olive Press
Vahe Apelian’s writings about Kessab evoke memories of my early life in Syria. I first visited Kessab in 1957 as a Homenetmen cub scout, attending summer camp. Later I would visit Kessab several times as did many other Armenians from Aleppo. In his own words, Vahe has created iconic images of life in his ancestral homeland.
***
May 16, 2011 at 9:32 pm
«Mangana» բառն պարսկերեն է:
«Mangana» բառն պարսկերեն է: Պարսկերեն արտասանությունը մանգանե է, որընշանակուկ է՝ մամլիչ, մամլակ:
Ա. Միրզախանյան
***
July 16, 2011 at 12:08 pm
Armenian Villages
Since 1915 we have not read stories which reflect life in Armenian villages. Many years ago, from the US or Canada, a Kessabtsi wrote a story about life in Kesab. The most memorable part was the story of the suffering and fury of their cow, following the death her calf.
Kessab and its surroundings are the only Armenian villages outside Armenia. The Kesabtsis today, with their description, bring us closer to the life of Armenian villages, as reflected by Armenian authors, who originated from Armenian villages, before 1915, in Bolis.
Vahé, through these stories, Kessab will never be forgotten. So, write more, whatever you remember from your Kesab life. I visited Kesab some years ago. It is great pleasure to be there.
We can read these stories with pleasure and interest.
Thursday, March 7, 2019
Garo Armenian reflects on Antranig Zarougian
Ու կը յանձնեմ կալս խեղճ ժամանակի կամնիչին,
Գիտեմ, հովերն անողոք և կամ հեղեղը պղտոր,
Պիտի ձեռքերս պարապ թողուն և ճի՛գս ապարդիւն...
Եւ արմատներս ինչպէ՛ս խրեմ հողին այս օտար,
Կը մերժէ հողն երբ յանձնել շրթներուս կուրծքն իրբեղուն,
Կ՚ըլլայ աճումըս երբորանվերջ կռիւ ու պայքար...
Ու հովերու խարշափին բանալ անտառ մը հուժկու,
Եթէ Աղէտն ահաւորիրթափին մէջ մոլեգին,
Իմ արմատներս հողէս չնետէրա՜յն քան հեռու...
Կիրակնօրեայ զանգի հու՜նչ կրնարիմ երգս ըլլալ,
Իրթաւալքին հետ բաշխել տաճարմ՚ամբողջ բոյրու խունկ,
Ժպիտներու, ծիծաղի ժայթքել աղբիւրմը զուլալ...
Քալել սերունդմը կայտառ արևաբիբ աչքերով,
Հայրենական հողերուն տուած բազուկն իրամբողջ
Ապագային իրվստահ ու բախտին դէմ անվրդով...
Ու բիւրերու սրտին մէջ պեղէրհանքերխնդութեան,
Եթէ բիւրերն իմ ցեղիս երկինքներու տակ ցրտին,
Հանապազորդկեանքին հետ չըմպէին թո՛յնը վաղուան...
Այս դալկահարերգերուն մէջ փնտռէ ցո՛լքն օրերուդ.
Դաշունահարերազիդփնտռէ մարմի՛նն ոգեվար
Փնտռէ հոգիդ՝ պայքարի մէջ իրբախտին դէմ անգութ...
Փոխան կապո՜յտ երկինքին ու ջուրերուն անապակ.
Ու վերամբարձ ծառերուն, ծաղիկներուն տեղ շքեղ՝
Փնտռէ խաբուա՛ծ Հայ Տղուն հաւատքին բերդն աւերակ։
Ու դառնութիւ՛ն գտնես հոն, գտնես թախիծ ու մորմոք.
Եւ սէրերուս մէջ փնտռես դեռ գուցէ սէ՜րն երկնային,
Պարզ ու վսեմ սէրը հին՝ ապրումներու մէջ նորոգ...
Ու որպէս սէր՝ տողերէս խուժեն մայթե՛րը վրադ,
Յիշէ՛, պանդուխտ իմ ընկեր, խաւարու ցու՜րտ այն ճամբան,
Որուն էջքին գահավէժ մենք ուղևորն ենք դժբախտ...։
«Առագաստներ»
Հալէպ, 1939
Որբերու սերունդին ըմբոստ բանաստե՛ղծն էրան, որուն քերթողական ողջ աւանդը այսօրկ՚ամփոփուի երկու վտիտ քերթողագրքերու մէջ. առաջինը՝ «Առագաստներ» (1939), իսկ երկրորդը՝ «Թուղթ առ Երևան» (1945)։ Երկուքն ալ լոյս տեսած՝ Հալէպի մէջ և երկուքն ալ բանաստեղծական խօսքի թէժ հուրերո՛վ ճառագայթող։ Ծառուկեան ունէրնաև շարք մը անտիպներ«Առագաստներ»էն դուրս մնացած, որոնք երբեք լոյս չտեսան, և սկսերէրգրել երկարաշունչ բանաստեղծութիւն մը՝ «Սուրբ Մեսրոպ» խորագրով, որուն մէկ հատուածը միայն հրատարակուեցաւ Հալէպի «Արևելք» տարեգրքին մէջ (կարծեմ 1947-ին)։
Նոյեմբեր22, 2015