Simon Vratsian’s Appeal and Stern Rebuttal

Translated by Vahe H. Apelian

Mikle Babayan (Մայքլ Բաբայան) has posted the following from Simon Vratsian written when Vratsian was the Minister of Agriculture (rural economy գյուղատնտեսության) and State Property (գույք) in the First Republic of Armenia. Ministries may have changed their designations nowadays but surely not the needs. Vratsian’s public appeal stands true today as it did then. It reads as follows:

“Having assumed the responsibility as the Minister of Agriculture (rural economy) and State Property and wanting to Armenianize the institution, I appealed through diplomatic representatives, and as well as the press, the specialists in the Diaspora inviting them to come to Armenia and fill in positions. I promised them better wages and facilities than those who already are on the jobs. It has been three months and I have not received a single applicant from any Armenian specialist from overseas. 

Again, and for the last time, I appeal to you Armenians specialists in rural economy, animal husbandry, forestry, mining, water, farming, dairy, and in other specializations. Come to Armenia. There is a lot of work and many positions open for you. It is true that working in Armenia is challenging and calls for sacrificing. But if you are not going to come during these difficult days, and sacrifice today, when the better days come, you will not be needed in Armenia any more.

How come the Poles and the Russians are able to work in Armenia now but you cannot? For when have you reserved your patriotism? Are you under the impression that giving us good advice while staying in Tiflis, Bolis or in America you are doing your patriotic duties? If you are with Armenia and are friends to Armenia come to Armenia. If you do not want to come now, leave Armenia alone (minding its own issues). Armenia does not need your rhetorical speeches and your advices. What are needed in Armenia are your work, your knowhow, and your specialty, your Armenianness.

Come!

Simon Vratsian

Minister of Agriculture & State Property and Labour

June 12, 1920

Yervan”

«...Ստանձնելով գյուղատնտեսության և պետական գույքի նախարարի պաշտոնը և կամենալով անմիջապես հայացնել հիմնարկությունները՝ ես թե՛ Հանրապետության դիվանագիտական ներկայացուցիչների, և թե՛ մամուլի միջոցով դիմեցի արտասահմանի հայ մասնագետներին՝ հրավիրելով նրանց Հայաստանում պաշտոն ստանձնելու։ Դրսից նորեկողների համարես խոստացա ավելի բարձրվարձատրություն և դյուրություններտալ, քան արդեն պաշտոնավարողներին։ Երեք ամիս անցել է ահա և մինչև այսօրՈՉ ՄԻ դիմում չունեմ արտասահմանի հայ մասնագետներից, որոնց թիվը հարյուրներով է հաշվվում։ 
Նորից և վերջին անգամ հրապարակավ դիմում եմ ձեզ հայ գյուղատնտեսներ, անասնաբույծներ, անտառագետներ, հանքագետներ, ջրագետներ, այգեպաններ, կաթնատնտեսներև ուրիշ մասնագետներ՝ եկե՛ք Հայաստան, ուրձեզ համարկա առատ գործ և հարմարպաշտոններ։ Ճիշտ է, Հայաստանում աշխատելն այժմ դժվարէ և կապված է զոհողությունների հետ, բայց եթե դուք չեք գալու դժվարին օրերին, եթե չեք կամենում զոհողություն անել այսօր, վաղը, երբ հասնեն լայն ու հեշտ օրեր՝դուք այլևս ավելորդեք Հայաստանի համար։
Ինչու՞ ռուսը, լեհը կարող են հիմա էլ ծառայել Հայաստանում, իսկ դուք չեք կարող. ո՞րօրվա համարէ ձերհայրենասիրությունը։ Թե՞ կարծում եք, որԹիֆլիսում, Պոլսում և Ամերիկայում նստած, գեղեցիկ ճառերարտասանելով ու լավ-լավ խորհուրդներտալով մեզ՝ արդեն իսկ կատարած եք լինում ձերազգասիրական պարտականությունները։
Եթե դուք Հայաստանի հետ եք ու Հայաստանի բարեկամ՝ եկե՛ք Հայաստան, եթե չեք գալիս՝ թողե՛ք Հայաստանը հանգիստ։ Հայաստանը ձերճառերին ու խորհուրդներին կարոտ չէ. Հայաստանին ձերգործն է հարկավոր, ձերհմտությունը, ձերմասնագիտությունը, ձերհայագիտությունը։ 
Եկե՛ք»։ 

Հայաստանի Հանրապետության գյուղատնտեսության, պետական գույքի և աշխատանքի նախարարՍիմոն Վրացյան

1920 թ. հունիսի 12
Երևան