V.H. Apelian's Blog

V.H. Apelian's Blog

Wednesday, August 7, 2019

Remembering Boghos Shahmelikian

Vahe H. Apelian

LtoR: Vahe H. Apelian, Boghos Shahmelikian, Jack Chelebian M.D.
August 7, 2019.  Vahig Vartabedian, Boghos Shahmelikian's bosom friend, broke the news of his passing away. Boghos is another friend I also lost putting a closure to another chapter of the ever  unfolding book of my life as well.
My visit to to the Abril Bookstore in Glendale, paved the way for my friendship with Boghos. Whenever I visited Los Angeles I also visited the famed Abril bookstore. I resigned from work in 2011 and moved to LA to attend to my mother who could no longer attend to her chores but refused to leave her house. Right after settling in my mother’s condominium  I visited the bookstore. While browsing for a few books in Western Armenian, Arno, the owner of the bookstore presented me Boghos Shamelikian’s book. It was titled “Memories and Bygone Days – Heshadagner Yev Antsats Orer”.
I had not heard of the book before, even though this was its second edition. The cover of the book attracted me. It depicted many of the popular Armenian singers growing up in Lebanon. I purchased a copy and read its 220 pages literary in one breath.
Boghos Shahmelilian’s narration is also no less a primary source of information of that period that changed the popular Armenian music and ushered it away from its Ottoman influences. Boghos Shahmelikian is a musican and had collaborates with many of the singers and played in many of the bands, especially in the famed Five Fingers band. In fact, his knowledgeable narration of the era depicted the Diaspora Armenian Popular Music Spring.
It is fair, I thought, that the book is available in English as well. I contacted him and invited him to discuss the matter. He happened to live in the same city, Reseda, my mother lived.  The moment I welcomed him he looked at me and said that he was sure that we have met before. It turned out that in fact, we had. Both of us are contemporaries and had done our mandatory military training in Lebanon at the same time and had a picture with the rest of the Armenian students doing the three weeks long training that summer. Looking back, it does not surprise me that he remembered me. He had a phenomenal memory as attested by the Index of his book I prepared when I translated it to English. The index is 5 pages long, comprising of two columns on each page. Each column lists some 40 names of musicians and musical bands he had made reference to from memory in his book . 
I offered Boghos to translate his book primarily for the benefit of the children and grandchildren of these musicians. Unlike their fathers, they are mostly born and raised on the western shores and hence have not had the opportunity to learn reading and writing in Armenian. He agreed to my offer letting me know that it will be my responsibility to have the book published.  Upon translation, I dedicated the book with the following notation: “This translation is dedicated to the children and grandchildren of the men and women who dared to push the boundaries of the Diaspora Armenian popular music.”
The English translation presented a unique challenge because the intended readers, mostly born in the West, could not relate to the places and events described in the book. Hence I expanded the scope of the book by presenting the events and the places. The other challenge was Boghos’s insistence that the pictures be harmonized with the description on each page.
Fortunately, my cousin, Jack Chelebian M.D. extended his assistance to me by editing the book. He painstakingly compared my translation to the original text sentence by sentence. It was Jack who proposed that we change the title of the book and call it “The Dawn of Armenian Pop Music”. By then I had published my three volumes sequel titled “The Way We Were-The Way We Are” through the Armenian Cultural endeavor, Hratch Kalsahakian from the United Arab Emirates has pioneered self-publishing making the publication of a book much affordable and freeing the author of amassing copies for distribution. Having collaborated before, Hrach made the publication of the book monetarily feasible for me enabling me  to also gift Boghos fifty copies of the book for his gifting to friends and institutions. As to the pictures in the book, it was Boghos who undertook the challenge of harmonizing the pictorial presentation with the text with the help of Vahig Vartabedian. The book was published in 2018 and is available for purchase on Amazon.com.   

"Dawn of Armenian Pop Music"
By Boghos Shahmelikian.
Translated by Vahe H. Apelian

Tuesday, August 6, 2019

Armenia is a country without forest

Բնագիրը՝ «Հայաստանն անտառազորկ յէրկիր է» կցուած է ներքեւը
By Varujan Pambukhchyan
The attached is my abridged translation of Varujan Pambukhchyan’s recent posting on his Facebook page. Varujan is a native of Armenia and has his own distinctive style of narration and diction presenting a challenge to have it translated while remainng true to his distinct original text to the extent that is possible. I have attached the original piece in Armenian for scrutiny. I have known Varujan over the years as a man who is whole-heartedly devoted to Armenia. Vahe H. Apelian


Four years ago I researched about the forests in Armenia. The sources of my research made it evident that from Soviet years the most valuable  (native) trees such as Hajareni 1and Gaghni 2, growing in our forests, were being cut on a very large scale.
It is true that during the Soviet years extended forestation work was being done but even then the forests of Armenian were showing sign of being near to death. The thing is that the forest is a self-sustaining organism and everything is intimately tied together. From Soviet times, our forests already were losing their self-sustenance because, so to speak, the birthing and the dying process was forfeited in favor of the dying.
When the Artsakh movement started, the Baku-Tiflis-Yerevan railroad that brought to Armenia 75% of the goods from outside, was shut down. As an unavoidable outcome, the massive importation of timber from Russia ended.
When the Artsakh movement became Artsakh war and the encirclement became a reality, the real massacre, slaughter, butchery, and genocide (of the forests) started that continued to this day. 
As to how many Armenian sounding high placed officials from Akhalkalak, Lori, and  Artsakh, at the expense of the day by day dying forests, became millionaires, multimillionaires (of course in dollar and euro), let that remain on their conscience because I am not convinced that they should be punished.  I would only advise these people that, at the expense of the annihilation of the country’s nature and filling up their guts with money, not to give speeches about “ selfless dedication”, of “United Armenia” and things like that.
Sixty (60) years are needed to have a viable forest that is self-sustaining. For the country to be deemed to be a normal expanse, 50 (fifty) percent of the country must be forested. Our neighbor Georgia is 37% forested.
Of course, Prime Minister Pashinyan is right when he prevented the cutting down of the forests. Of course, those who raised their voices objecting were political partisans or were naïve…



Preventing (cutting down) is vital because according to official sources eight percent of our country is forested, as I said, it is devoid of being self-sustaining. However before preventing (cutting trees), first and foremost, it is important to organize the importation of timber. Winter is ahead of us and many families warm their houses by burning wood.
According to an official document from the Armenian Tree Project Jeff Masarjian: “today (that is to say in 2008 V. B.) when only 8% of Armenia has remained covered with forest and every year around 5,000 hectares 3is being deforested”. And according to Dr. George Nersesyan (դոկտօրՋօրջ ներսեսյանի) “if the deforestation continues for another twenty years, Armenia will become completely deforested”.  Dr. George Nesesyan is the coordinator of UNDP (United Nations Development Programme).
Ten years have passed since the declaration of Dr. George Nersesyan. It is entirely possible that there will not be forested covering in Armenia (in another 10 years). But already there is hardly any forest left in Armenia because a forest is a living entity; it is not only many trees. It is a living body that has already been dismembered and we are now dealing with the dismembered parts, not the organism itself.
p.s. Some sources claim that during the days of   Robert Kocharian and Serzh Sargsyan, Armenia exported timber to Iran and Germany. 
Varujan Pambukhchyan
August 8, 2019
Nor Yerznka (is a town in the Kotayk Province of Armenia)

Notes: 

1.Hajareni (Հաճարենի) is a deciduous native tree in Armenia. It grows 40 to 50 meters tall and 1.5 to 2 meters in trunk perimeter. It lives for more than 400 years. it is one of the trees that dominate the forestry in Armenia and is found mostly Lori, Tavush and rarely in Kotyak and Syunik. 

2. Gaghni (Կաղնի). There are many varieties in Armenia. It is found in Lori, Kotyak, Tavush, Gegharkunik, Vayots, Syunik and other districts. It grows 40 to 50 meters tall, ceasing to grow taller after its 80th year, henceforth its branches. it lives 500-600 years at a time over 1000 years. The tree has come to symbolize strength and longevity.

3. Hectare 10,000 square meters, 2.47 acres.

Varujan Pambukhchyan
The original text in Armenian.

Կից ներկայացնում եմ Վարուժան Փամբուխչյանի՝ ֆեյսբուքյան իր էջում կատարած վերջին հրապարակման իմ համառոտ թարգմանությունը։ Վարուժանը բնիկ հայաստանցի է և ունի շարադրանքի և շարադրանքի իր առանձնահատուկ ոճը, որը մարտահրավեր է ներկայացնում այն ​​թարգմանելու համար, իսկ հնարավորության սահմաններում հավատարիմ մնալով իր հստակ բնագրին: Բնօրինակը հայերենով կցել եմ մանրամասն ուսումնասիրության համար։ Տարիներ շարունակ Վարուժանին ճանաչել եմ որպես Հայաստանին ամբողջ սրտով նվիրյալ մարդու։ Վահէ Յ. Աբէլեան


Հայաստանն անտառազորկ յէրկիրէ...
Շորջ տաս տարի առաջ, այս նոյն խօրագրօւ մի հէտազօտոթյոն արէցի Հայաստանի անտառնէրի ւէրաբէրյալ: Ոսոմնասիրածս աղբյորնէրից պարզ դարձաւ, ւօրարդէն խօրհրդային տարինէրին չափից աւէլի էին հատւէլ մէրյէրկրի անտառնէրոմ աճօղ ամէնաարժէքաւօրծառատէսակնէրը՝ կաղնին ո հաճարին: Ճիշտ է խօրհրդային տարինէրին անտառատնկման լայնածաւալ աշխատանքնէրէին տարւոմ, սակայն, Հայաստանի անտառնէրն այն ժամանակնէրից էին սկսէլ մահամէրձոթյան նշաննէրցոյց տալ: Բանն այն է, ւօրանտառն ինքնաւէրականգնւօղ օրգանիզմ է՝ համակարգ, որամէն ինչ սէրտօրէն կապակցւած է. խօրհրդային օրէրին մէրանտառնէրն արդէն սկսէլ էին կօրցնէլ այդկարօղոթյոնը, ւօրօւհէտյէւ խախտւէլ էր, այսպէս ասած, ծնէլիոթյան ո մահացոթյան հաշւէկշիռը (բալանսը)՝ հօգոտ մահացոթյան...
Յէ
րբ սկսւէց արցախյան շարժոմն ո փակւէց Բաքո-Թիֆլիս Յէրյէւան յէրկաթողին, որու Հայաստան էին նէրկրւոմ ո արտահանւոմ բէռնէրի 75 (յօթանասոնհ՜ինգ) տօկօսը, ւօրպէս դրա անխոսափէլի հէտյէւանք, դադարէց նայէւ հսկայածաւալ անտառափայտի նէրկրոմը Ռոսաստանյան Դաշնոթյոնից...
Յէ
րբ Արցախյան շարժոմը վէրածւէց Արցախյան պատէրազմի յէւ շրջափակոմը դարձաւ իրողոթյոն, սկսւէց անտառնէրի իսկական ջարդը, կօտօրածը, սպանդն ո ցէղասպանոթյոնը, ւօրը շարոնակւէց մինչյէւ ւէրջէրս՝ մինչյէւ <<իջյէւանյան ղալմաղալնէր>>...
Թէ քանի հայանոն աստիճանաւօ
րնէր՝ ախալքալաքցինէր, լօռէցինէր, արցախցինէր... ի հաշիւ օրաւորմէռնօղ անտառնէրի դարձան միլօնատէրէրո բազմամիլիօնատէրէր(ի հարկէ՝ դօլարօւ, յէւրօյօւ) դա թօղ մնա իրէնց խղճին, քանզի համօզւած չէմ, ւօրնրանք պատժւէլո էն: Կցանկանայի միայն խօրհորդտալ այդմարդկանց, ւօրիրէնց յէրկրի բնոթյան ւօչնչացման հաշւին <<ւաստակած>> փօղէրօւ ւօրկօրնէրը լցնէլիս, ճառէրչասէն <<անսակարկ նւիրման>>, ՙ<<Միացյալ Հայաստանի>> ո նման այլ բանէրի մասին: Արա՛, խմէք սոսոփոս... Սոսոփո՛ս խմէք, ւօրպէսզի հաջօրդառաւօտ արթնանալիս գօնէ ձէրլամոկնէրի աչքէրին կարօղանաք նայէլ...
Իսկական անտառ ոնէնալո համա
րանհրաժէշտ է (60) վաթսոն տարի, անտառ, ւօրն իրօ՛ք ոնակ է ինքնաւէրականգնման: Վօրպէսզի յէրկրի տարածքը համարւի նօրմալ տարածք, անհրաժէշտ է, ւօրանտառապատ լինի յէրկրի տարածքի հիսոն 50 (հիսո՜ն) տօկօսը... Մերհարյէւան Վրաստանոմ անտառապատ է տարածքի 37 տօկօսը...
Ի հա
րկէ՛, ւարչապէտ Փաշինյանը իրաւացի էրյէրբ արգէլոմ էրանտառահատոմնէրը, իհարկ՛, այն մարդիկ, օւքէրձայնէրը գլոխնէրն էին գցէլ, կօղմնակալ էին կամ էլ միամիտ... Արգէլէլն անհրաժէշտ է, քանի ւօր, ըստ պաշտօնական աղբյորնէրի, անտառապատ է մէրյէրկրի տարածքի մօտ ոթ տօկօսը, ւօրն էլ, ինչպէս ասացի, ինքնաւէրարտադրոթյան կարօղոթյոնից հիմնականոմ զորկ է: Սակայն արգէլէլոց առաջ նախ պէտք էրկազմակէրպէլ ՌԴ-ից անտառափայտի նէրկրոմնէրը... Դէմը ձմէռ է, իսկ շատ ընտանիքնէրիրէնց տնէրը փայտօւ էն տաքացնոմ...
Ըստ <<Հայաստանի ծառատոնկ>> առաքէլոթյան տնօ
րէն Ջէֆ Մասարջյանի կօղմից 2008-ին տարածած մի փաստաթղթի <<Այսօր(այսինքն՝ 2008-ին-Վ. Փ.) , երբ Հայաստանի տարածքի միայն ութ տոկոսն է մնացէլ անտառածածկ, և յորաքանչյորտարի շորջ 5,000 հա անտառ է հատվոմ՚>>: Իսկ, դոկտօրՋօրջ ներսեսյանի կարծիքօւ <<Անտառահատոմը ևս 20 տարի շարոնակվելո դեպքոմ Հայաստանի անտառածածկոյթը գրեթե ամբողջովին կվերանա>> (տէս նոյն տեղոմ): ԴօկտօրՋօրջ Ներսեյանը ՄԱԿ-ի Զարգացման ծրագրի (UNDP)-համակարգօղն էր:
Դօկտօ
րՆէրսէսյանի հայտարարոթյոնից հէտօ անցէլ է տաս տարի: Դէ՛ ինչ, բան չմնաց, մի տաս տարի հէտօ, լիօւին հնարաւօրէ, ւօրՀայաստանոմ անտառաԾԱԾԿՈՅԹ չլինի: Բայց արդէն այժմ Հայաստանոմ անտառնէրգրէթէ գօյոթյոն չոնէն, քանզի անտառը կէնդանի մարմին է յէւ սօսկ ծառէրի թւաքանակ չէ, կենդանի մարմին, ւօրն արդէն քառատւէլ է...
Հ. Գ. Քառատէլիս, նախ կտրոմ էն մարդո ձէռքը, հէտօ՝ ւօտքը, այնոհէտյէւ՝ գլոխը: Արդյոնքոմ ստացւոմ է 4 կտօր, այսինքն՝ այլյէւս օրգանիզմի հէտ գօրծ չոնէնք, այլ կան առանձին օրգաննէր...
Հ. Գ-2 Ի դէպ՝ ըստ ւօրօշ աղբյորնէրի <<քաղբանտարկյալ>> Ռ. Քօչարյանի յէւ առայժմ <<ւօչքաղբանտարկյալ>> Ս. Սարգսյանի օրօք Հայաստանից անտառափայտ էրարտահանւոմ Իրան ո Գէրմանիա:
Վ. Փ.
05.08.19
Նօ
րՅէրզնկա



-->